Vogel van de maand: de sijs

• 

• 

De sijs is een wintergast in het park. De vogel broedt wel in Nederland, maar in een laag aantal. De vogels die zich in deze periode in het park vertonen zijn afkomstig uit de landen rond de Botnische golf: Zweden, Estland, Letland Litouwen en Finland. De aantallen schommelen elk jaar enorm bij deze soort.

Op de foto’s zien we links het mannetje en rechts het vrouwtje. Het vrouwtje is minder contrastrijk getekend. Het meest duidelijke onderscheid is het zwarte petje bij het mannetje.

Bij het mannetje valt ook de banaanvormige gele baan achter zijn oog op. Beide geslachten hebben een gele baan over hun vleugels, die vooral in vlucht goed zichtbaar wordt. Aan de stevige snavel is direct af te leiden dat de sijs een zaadeter is. In ons land foerageren ze vooral op sparren en elzen. Dus dat betekent in het park waar elzenbomen staan, zoals nabij de kinderboerderij en schooltuin, maak je de meeste kans ze te treffen.

Sijzen houden zich doorgaans in groepen op. Het zijn acrobatische vogels bij het voedsel zoeken, waarbij ze volledig op hun kop aan de takken met elzenproppen kunnen hangen. Ook zoeken ze vaak op de bodem naar uitgewaaide zaden van elzen en berken. Tijdens ijs en sneeuw is aan de waterkant waar elzen staan goed te zien hoeveel zaadjes die bomen produceren, doordat ze dan als donkere puntjes beter zichtbaar voor ons worden.

De sijs behoort tot de vinkachtigen. Hij heeft bijna hetzelfde formaat als de eerder besproken pimpelmees en heeft een brabbelende zang.

Teun van Dijk

Nieuwjaarsgroet Vrienden Rembrandtpark

Het bestuur van de Vereniging Vrienden van het Rembrandtpark wenst u een gelukkig en gezond 2021!

Vogel van de maand: de kauw

De kauw is het kleinste lid van de kraaienfamilie. Zijn achterhoofd en nek zijn grijs, verder is hij helemaal zwart van kleur, zelfs de poten en snavel. Hij heeft opvallend lichtblauwe ogen. Kauwen zie je doorgaans altijd in paren, ze zijn hun hele leven trouw aan één partner. Het zijn wel vogels die graag in groepjes leven. Ze slapen gezamenlijk in grote groepen en zoeken ook in groepjes naar voedsel.

Het zijn standvogels, ze blijven het jaarrond in Nederland. In de herfst komen hier wel soortgenoten uit Noord-, Oost- en Midden-Europa bij. Kauwen zijn erg aan steden gebonden, weliswaar zoeken ze ook buiten de stad in agrarisch gebied naar voedsel, maar in Flevoland zijn kauwen heel schaarse vogels.

Het zijn holenbroeders, en naast grote boomholtes broeden ze ook graag in (ongebruikte) schoorstenen en ventilatieschoorstenen. Vandaar dat veel mensen daar dan een kap op plaatsen, zodat die niet geheel met takken verstopt raakt. Kauwen nestelen graag dicht bij elkaar. In het park zijn het ook broedvogels, daar gebruiken ze bomen die dicht met klimop begroeid zijn, om hun nesten in te bouwen.

De Belg Achilles Kools heeft een studie gemaakt van de kauwen rond zijn huis. In het boek ‘Kauwen in de spiegel’ leert hij ons meer over het gedrag en de taal van de kauw. In de bekende reeks Verkade-albums is ook een boek aan de kauw gewijd: ‘Hans de Torenkraai’. Die naam is wat in onbruik geraakt, mede door het feit dat veel kerktorens met gaas ontoegankelijk zijn gemaakt voor kauwen en stadsduiven.

Kauwen zijn heel sociale vogels, ze broeden dan ook vaak in groepjes dicht bij elkaar. Ze kennen wel een rangorde, maar er ontstaan vrijwel nooit felle gevechten onderling. Ze vertonen een soort ridderlijk gedrag.

Kauwen zijn de vuilnismannen van de natuur. Ze ruimen allerlei voedselresten op, daarnaast eten ze ook graag zaden, wormen, sprinkhanen en rupsen. Die insecten zijn belangrijk voor het opgroeien van de jongen en de opbouw van hun verenkleed.

Ze slapen graag in groepen dichtbij slaapplaatsen van halsbandparkieten. Net als die parkieten maken ze in groepjes voortdurend contactgeluiden, die voor een kraaiachtige hoog en heel gezellig overkomen. En aan dit contactgeluid dankt hij zijn naam.

Teun van Dijk

Vogel van de maand: de boomkruiper

De boomkruiper is een weinig opvallende vogel, die zich langs boomstammen en dikke takken van beneden naar boven beweegt. Hij heeft een opvallende, lichte ooglijn en een lichtbeige borst en buik. De kop, rug en vleugels zijn bruin met lichte vlekjes en strepen, waardoor de vogel als hij stilzit nauwelijks opvalt tegen de schors van een boom. Het vogeltje heeft de afmetingen van een pimpelmees.

De snavel is opvallend gekromd en spits, waarmee de vogel als met een pincet allerlei spinnetjes en insecten tussen de spleten kan bemachtigen. Op de foto is ook de lange nagel aan zijn achterteen goed te zien. Die nagels geven hem met zijn staart steun bij het omhoog klimmen.

Als vogel die houdt van open landschap met grote bomen, voelt hij zich in het park prima thuis. Het zijn standvogels, dus ze trekken in de herfst niet weg, wel waaieren ze dan wat vaker uit over de omgeving. Ze worden in de herfst en winter ook vaak gezien tegen de bakstenen muren van huizen, waar ze in de spleten zoeken naar voedsel en ook grote bomen in tuinen worden dan graag door hem onderzocht. Onderzoek wees uit dat boomkruipers in de winter dagelijks 200/300 bomen inspecteren op iets eetbaars.

Doordat ze hun voedsel niet op de grond zoeken, hebben ze van sneeuw doorgaans niet veel te lijden, maar ijzel is vaak catastrofaal voor deze ong. 9 gram wegende vogeltjes. Ze hebben nauwelijks vetreserves in de winter en als ze urenlang geen voedsel kunnen bemachtigen, vallen er vaak veel slachtoffers.

Het broedseizoen begint voor deze soort eind maart, ze nestelen in spleten van zowel bomen als gebouwen. Ook buiten het broedseizoen blijven de partners elkaar veelal trouw en in de winter slapen ze vaak met enkele soortgenoten samen om warmteverlies te beperken.

Teun van Dijk

Vogel van de maand: de spreeuw

In het najaar is de spreeuw een vogel die vaak de aandacht trekt, doordat hij met wel honderden soortgenoten een gezamenlijke slaapplaats opzoekt. Eerst trekken ze in groepjes naar voorverzamelpunten om dan door te vliegen naar de nabije slaapplaats. Voor die tijd houden ze dan vaak spectaculaire vliegdemonstraties. Zo’n slaapplaats bevond zich jarenlang in de bomen langs het water aan het eindpunt van de trams bij het Centraal Station. Ook bij het Leidseplein kwamen ze dagelijks overnachten. De vele uitwerpselen op deze drukbezochte plaatsen dwongen de gemeente veelal tot verjagingsmaatregelen. Dat is inmiddels allemaal historie.

Je zou dan denken dat het met de spreeuw dus wel goed gaat als je zoveel vogels bijeen kunt zien, maar helaas zijn de meeste van die vogels spreeuwen die ons land op doortrek vanuit het noorden en noordoosten aandoen. De spreeuwen in Nederland hebben ongemerkt de huismus gevolgd in het uit beeld verdwijnen. Vroeger zag je ze overal in de stad, maar buiten de nazomer en winter-periode moet je echt op zoek gaan om spreeuwen te treffen.

Onze eigen spreeuwen trekken in de nazomer/herfst naar Engeland, Ierland en West-Frankrijk.

In het voorjaar krijgen de mannetjes een gele snavel. Na de rui hebben de spreeuwen een borst, buik en rug met veertjes met een wit uiteinde. Op de foto is dat goed te zien. Door veerslijtage verdwijnen die puntjes in de loop van de lente. De vleugelveren hebben allemaal een lichtbruin randje, waardoor de individuele veren goed opvallen. Onder invloed van het zonlicht geeft het verenpak een groene een paarsachtige weerschijn. Ook dat is op de foto te zien. De staart is kort, waardoor de vogel een propperig uiterlijk krijgt. De vleugels zijn in vlieghouding opvallend driehoekig van vorm.

Spreeuwen eten vooral de larven van langpootmuggen, die zich ophouden tussen graswortels, vandaar dat ze graag foerageren op grasvelden. Maar hoeveel langpootmuggen ziet u nog jaarlijks in uw woning? Spreeuwen worden onbedoeld het slachtoffer van gif spuiten op grote grasvelden, in Amsterdam is dat inmiddels gelukkig verboden. In het najaar eten ze vooral bessen. Het zijn nestkastbroeders en ook broeden ze graag onder scheefliggende dakpannen en in boomholtes. In vroegere eeuwen hingen de mensen aan en bij hun woningen zg. spreeuwenpotten op; nestgelegenheden van gebakken klei. Tegen de tijd dat de jongen vliegvlug werden, haalde men de aanwezige vogels uit de pot en maakte ze klaar om op te eten.

Als zangpost gebruiken spreeuwen graag een hoog punt, zoals een flinke boom, schoorsteen of daknok. Bij het zingen houdt de spreeuw zijn vleugels vaak wat geopend, en afhangend. Spreeuwen zijn ook geweldige imitators van andere vogels, waardoor ze al heel wat vogelenthousiasten op het verkeerde been hebben gezet.

De pas uitgevlogen jongen lijken nog maar weinig op hun ouders. Ze hebben over het geheel een dof donkerbruin verenpak. Pas na de rui in de zomer krijgen ze het mooie verenkleed van hun ouders.

Al met al een interessante vogel, geen broedvogel van het Rembrandtpark, maar vanuit de nabije bebouwing komen wel zo nu en dan spreeuwen in het park naar voedsel zoeken.

Teun van Dijk

Vogel van de maand: de aalscholver

De aalscholver is geen broedvogel in het Rembrandtpark, maar komt er wel geregeld naar voedsel zoeken. Dat voedsel bestaat uit diverse soorten vis, tot zo’n 34 cm lengte. Zijn naam doet hij niet echt eer aan, aal is voor een aalscholver bijvangst. Zijn hoofdvoedsel wordt gevormd door pos, baars, blankvoorn, spiering en brasem. Op de foto vallen de zwemvliezen tussen zijn tenen goed op. Het bijzondere is dat aalscholvers drie zwemvliezen hebben in tegenstelling tot andere watervogels met zwemvliezen. Hun achterste teen is ook door een zwemvlies verbonden met de andere tenen.

Aalscholvers zijn al een heel oude vogelfamilie, helemaal aangepast aan het water, maar ze bezitten niet zoals eenden en meeuwen een waterdicht verenpak. Zodoende moeten aalscholvers na een onderwater jachtpartij hun verenpak gaan drogen, anders komen ze niet meer de lucht in en zullen ze verdrinken. Dat drogen doen ze met uitgespreide vleugels, zittend op een boom, dukdalf of lantaarnpaal en soms gewoon op de waterkant.

Aalscholvers broeden in kolonies en slapen doen ze buiten de broedperiode in een groep met soortgenoten. Ook vissen doen ze vaak gezamenlijk, vooral op groot water (dus niet in het park). Ze sluiten scholen vis dan met elkaar in, om zo meer vissen te kunnen vangen. De dichtstbijzijnde kolonies liggen in het Naardermeer en in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Sinds ze door de Europese Vogelrichtlijn beschermd zijn, gaat het stukken beter met deze vogelsoort. Nadat Nederland lange tijd twee kolonies kende; in het Naardermeer en bij Wanneperveen zijn er nu grote kolonies in o.a. de Oostvaardersplassen, Biesbosch, Oosterschelde en Den Oever (daar gewoon op de grond, op een strekdam). Doorgaans maken ze grote nesten in bomen, deze gaan in de loop der jaren door de zure uitwerpselen echter afsterven.

In Nederland zijn aalscholvers voornamelijk standvogel, maar in het najaar komen er ook aalscholvers uit noordoostelijker streken naar ons land. Sommige aalscholvers trekken helemaal naar Tunesië, Corsica en Sardinië om te overwinteren.

Voor de in groepen heen en weer vliegende aalscholvers uit het Naardermeer, heeft men bij de aanleg van een nieuw hoogspanningtracé dat dwars op hun dagelijkse vliegroutes richting Markermeer lag, de elektriciteitskabels allemaal op één hoogte evenwijdig gespannen ter hoogte van Muiderberg om het doodvliegen van die vogels te voorkomen. Let er maar eens op, als u weer een keer naar Almere gaat.

Aan het zwarte verenpak danken de vogels ook hun bijnaam ‘waterraaf’.  De foto laat echter mooi zien dat het verenpak weliswaar bijna geheel zwart is, maar toch niet zo zwart als bij een zwarte kraai. De dekveertjes van de vleugels hebben mooie, aan Oostindische pentekeningen doen denkende, accenten gekregen. In de broedtijd hebben de vogels een grote witte vlek bij hun dij (op de foto net zichtbaar) en op de kop verschijnen dan ook witte sierveertjes. Het wit aan de snavelbasis ontstaat echter door het ontbreken van veren op die plek!

Enfin, geen broedvogel, maar wel een interessante parkvogel.

Teun van Dijk

Nieuw gras, Rembrandtparkfestival, fietsen op voetpaden en meer nieuws

In dit bericht willen we informatie en onze mening geven over diverse zaken in het Rembrandtpark.

Rembrandtparkfestival op zondag 13 september

Op zondagmiddag 13 september 2020 van 12 tot 18 uur vindt het Rembrandtparkfestival weer plaats. Dit buurtfestival met live muziek, vlooienmarkt, kinderateliers poëzie, theater, wereldkeuken, arts en crafts, drankjes, hapjes en meer, is gratis toegankelijk. De coronamaatregelen zullen in acht worden genomen. Het thema van het festival is dit jaar: Vlinders.

Zie voor meer informatie: https://rembrandtparkfestival.amsterdam/

Nieuw gras

De gemeente Amsterdam gaat het grasveld van het evenemententerrein – net ten zuiden van de kinderboerderij – opknappen, omdat dit veld en de bodem van onvoldoende kwaliteit zijn. De werkzaamheden starten, onder voorbehoud van de weersomstandigheden, op 24 augustus en duren tot en met 2 oktober 2020.

Tijdens de werkzaamheden zet de gemeente het gebied, waar gewerkt wordt, af met bouwhekken. De bouwhekken blijven tot twee maanden na afloop van de werkzaamheden staan om het gras de kans te geven om aan te slaan en te groeien. Daarna is het grasveld weer geschikt voor dagelijks gebruik. Het gaat om een kleine afzetting van het park. De rest van het park blijft toegankelijk.

Fietsen op voetpaden – een update

De Vereniging Vrienden van het Rembrandtpark (VVR) heeft diverse klachten gehad dat het fietsen op voetpaden gevaarlijke situaties oplevert. Op dit moment mag er van de gemeente op de voetpaden gefietst worden (en op de fietspaden gewandeld). Ook wij vinden dat we terug moeten naar de oude situatie waarbij voet- en fietspaden van elkaar gescheiden zijn. Dit is volgens ons veiliger en rustiger voor alle gebruikers van het park.

We hebben dit al meerdere keren aangekaart (formeel en informeel) bij de gemeente. We hebben dit (in samenwerking met de Vrienden van het Sloterpark) zowel bij de betrokken ambtenaren als bij de stadsdeelcommissie en de verantwoordelijke wethouder aangekaart.

De wethouder (Sharon Dijksma) heeft haar betrokken ambtenaren gevraagd met ons te bespreken of er mogelijkheden zijn om het huidige beleid te veranderen. Door corona is het echter vanuit de gemeente nog niet mogelijk geweest om met ons om de tafel te gaan in elk geval tot september. Digitaal overleg was ook nog niet mogelijk.

Het wordt dus vervolgd maar ons standpunt is duidelijk: voet- en fietspaden gescheiden houden!

Petitie voor schone parken

In het Rembrandtpark en ook het Sloterpark wordt vooral na zonnige dagen veel zwerfafval achtergelaten. Jan van der Borden is daarom een petitie gestart voor een schoner Sloterpark. Wij als VVR ondersteunen dit omdat het ook voor het Rembrandtpark, en eigenlijk voor alle Amsterdamse parken van belang is. Voor meer informatie en het tekenen van de petitie zie: https://www.petities.com/take_home_policy_sloterpark

Herontwikkeling Ringparklocatie

Het Ringparkgebouw is het grote kantoorgebouw vlakbij de Lelylaan. De gemeente en de eigenaar zijn bezig met een plan om het gebouw te renoveren en de omliggende omgeving te verbeteren. De gemeente heeft de verkenningsfase afgesloten en de conclusie was dat een herontwikkeling van het gebied kansrijk is.

Op 23 juni heeft het college van B&W de principenota Ringparklocatie vastgesteld en daarmee opdracht gegeven om een concreet plan te maken voor deze locatie. Het college heeft hierbij gevraagd om twee scenario’s te onderzoeken. In het eerste scenario gaat het om kantoorfuncties in combinatie met maatschappelijke, commerciële en/of recreatieve functies. In het tweede scenario gaat het om een combinatie van hotel- en kantoorontwikkeling. In het tweede scenario gaat het om een mogelijke verplaatsing van het Bastionhotels aan de Hendrikje Stoffelsstraat en Rode Kruisstraat naar de Ringparklocatie. Dit kan volgens de gemeente interessant zijn omdat een hotelfunctie wat meer levendigheid en veiligheid oplevert in met name de avonduren dan een ontwikkeling met alleen kantoorfuncties. Met de vaststelling van de principenota kunnen de plannen verder worden uitgewerkt, waarbij het streven van de gemeente is om eind 2020 een concreet plan gereed te hebben.

Naast het toevoegen van twee nieuwe gebouwen zal ook het bestaande Ringparkgebouw gerenoveerd worden. Als eerste stap heeft de eigenaar van het gebouw een architectenbureau opdracht gegeven om een renovatieplan uit te werken. In het voorlopig ontwerp zal onder meer de gesloten gevel op de begane grond veel transparanter worden en een onderdoorgang door het gebouw worden opgenomen. Na de zomer is het renovatieplan zover uitgewerkt, dat het met de klankbordgroep kan worden besproken (zodra deze klankbordgroep weer bij elkaar kan komen vanwege de corona beperkingen).

De Vereniging Vrienden van het Rembrandtpark (VVR) maakt deel uit van deze klankbordgroep. We vinden de plannen veelbelovend maar blijven er alert op dat de plannen goed passen in het groen en het water in ons mooie park.

Vogel van de maand: het visdiefje

• 

• 

Deze keer geen broedvogel van het park, maar een regelmatige bezoeker. Het visdiefje is een lid van de familie van sterns, naaste verwanten van de meeuwen. Visdiefjes zijn echte trekvogels. Ze komen naar ons land om er te broeden, dat doen ze net als meeuwen in kolonies. Tijdens de zandopspuitingen destijds, van de Westelijke Tuinsteden en het Westelijk Havengebied, broedden visdiefjes op de vrijwel kale zandbodem.

Visdiefjes verblijven buiten het broedseizoen doorgaans aan de zeekust. De Zeeuwse Delta en de Waddeneilanden vormen hun belangrijkste broedgebieden, waar ze eveneens op nauwelijks begroeid terrein broeden. Na het verschijnen van Reintje de Vos in het Westelijk Havengebied, die daar alle eieren en jonge vogels begon op te eten, zochten de visdiefjes hun heil op platte daken van bedrijfsgebouwen in het Westelijk Havengebied.

Het belangrijkste voedsel van het visdiefje vormen kleine visjes. Die worden veelal duikend vanuit de lucht gevangen. De naar beneden gerichte snavel geeft aan dat de vogel het wateroppervlak in de gaten houdt op mogelijke prooien. Ze volgen vanuit het havengebied de sierwateren en komen zo de stad in. Zo verschijnen ze ook geregeld boven de waterpartijen van het Rembrandtpark. Visjes voor de jongen houdt de vogel in de snavel. Hij vliegt dan met opgerichte kop naar de nestplaats.

Visdiefjes onderscheiden zich van meeuwen door hun slankere vorm en ingesneden staart. De buitenste staartpennen zijn langer dan de middelste (zie foto). Het visdiefje heeft een zwart petje. (Meeuwen hebben soms een geheel bruine kop, zoals de kokmeeuw, maar anders hebben ze een bijna geheel witte kop.) Door hun ranke vorm, beweeglijkheid en staartvorm doen visdiefjes wel denken aan boerenzwaluwen, vandaar hun bijnaam: zeezwaluw. De vogel heeft blauwgrijze vleugels aan de bovenzijde. De rest van het lijf is geheel wit. De poten zijn rood, net als de snavel die eindigt in een zwarte punt (op de foto zonder visje is dat goed te zien).

De visdiefjes verschijnen begin april en in augustus beginnen ze aan de reis naar hun winterverblijfplaatsen. Dat zijn de West-Afrikaanse kusten. Deze maand biedt dus nog de gelegenheid ze boven de parkwateren te zien speuren naar visjes.

Teun van Dijk

Vogel van de maand: het waterhoen

Het waterhoen is nauw verwant aan de eerder besproken meerkoet. Bij de meerkoet zijn de snavel en de bles wit, bij het waterhoen zien we een rode snavel met een gele punt en een rode bles. Een opvallend kenmerk is dat het waterhoen zowel lopend als zwemmend zijn staart omhoog gericht houdt, zoals we dat ook bij de winterkoning zien. De onderkant van die staart is aan de buitenkanten over een brede strook wit gekleurd, zoals op de foto ook goed te zien is. Daarnaast lopen er vanaf de vleugelboeg een paar witte sierstrepen over de flanken van het waterhoen. De poten zijn geelgroen, met boven het gewricht een soort oranje gekleurde kousenband. Op de foto zijn de tenen van het waterhoen niet zichtbaar, maar de tenen zijn opvallend lang en niet gelobd, zoals bij de meerkoet. Die lange tenen stellen hem in staat om over slappe moerassige bodems te lopen en ook over de grote bladeren van gele plomp en waterlelie.

Terwijl de meerkoeten zich meestal in het water laten zien, lopen waterhoentjes liever over de oevers. Als ze zwemmen bewegen ze hun kop en staart gelijkmatig heen en weer.

Om in de lucht te komen moeten waterhoentjes eerst een aanloop nemen, zoals een vliegtuig; als ze vanuit water willen opstijgen moeten ze eerst over het wateroppervlak rennen. Een groot deel van onze waterhoentjes is standvogel, ze blijven het jaarrond in Nederland. In de herfst en winter wordt onze populatie aangevuld met vogels uit noordoostelijker streken. Waterhoentjes zijn nachttrekkers, ze reizen individueel, of met een enkele vogel samen. Een deel van onze broedvogels trekt naar Noord-Frankrijk of Engeland.

Het voedsel van het waterhoen bestaat uit insecten, wormen, slakjes, zaden en gras/kruiden.

Terwijl meerkoeten hun nest veelal op het water bouwen, ligt het nest van het waterhoen veelal op de oever. De broedduur bedraagt drie weken, waarbij beide oudervogels broeden. Het broeden begint na de leg van het laatste ei, zodat de kuikens kort na elkaar uit het ei kruipen. Als ze zijn opgedroogd, kunnen ze al gauw met de ouders op pad, waarbij ze al snel leren hoe ze ook zelf voedsel kunnen bemachtigen. Veelal hebben waterhoentjes twee broedsels per jaar, waarbij de jongen van het eerste broedsel vaak helpen om de jongere broertjes en zusjes te voeren.

Waterhoentjes slapen veelal op de kant –in tegenstelling tot de meerkoeten- en ook slapen ze veel in bomen, waarbij ze hun naam waterkip dus eer aan doen.

Teun van Dijk

Uitnodiging Algemene Ledenvergadering: woensdag 17 juni 20.00 uur

Hierbij nodigt het bestuur u van harte uit voor de jaarlijkse ledenvergadering.

Datum: woensdag 17 juni 2020

Aanvang: 20.00 uur, zaal open om 19.30 uur (lezen notulen en jaarverslag)

Plaats: Ru Paré community, Chris Lebeaustraat 4, in Amsterdam.

Let op, dit is direct naast het August Allebéplein.  Dit voormalige Ru Paréschoolgebouw kunt u het beste betreden via het schoolplein, waar u een grote buitentrap ziet. Die loopt u op om binnen te komen.

Op de vergadering bespreken we graag de gebruikelijke zaken die de vereniging betreffen, zoals bijvoorbeeld het jaarverslag en het financiële overzicht van 2019 en voorts de actuele onderwerpen, zoals de ontwikkelingen rondom de stadsboerderij, broedvogels. Graag horen we uw mening.

U kunt zich aanmelden voor de Algemene Ledenvergadering, of vragen stellen, op info@rembrandtpark.org of telefonisch op nummer 020-6141492.

We zullen de stoelen op gepaste afstand zetten. Vanwege de coronaperikelen is aanmelding via bovenstaande gegevens heel wenselijk.

Overigens is de ledenvergadering alleen toegankelijk voor leden.

Graag tot ziens op 17 juni!

Agenda
1. Opening, vaststelling van de agenda en mededelingen.

2. Goedkeuring notulen ALV 2019 en bespreking  jaarverslag 2019.

3. Financieel jaarverslag 2019, de begroting 2020, het verslag van de kascontrole commissie en de samenstelling van de nieuwe kascontrole commissie.

4. Actuele ontwikkelingen zoals de Stadsboerderij en Ringparkgebouw.

5. Rondvraag en sluiting.

Met vriendelijke groeten,
het bestuur van Vereniging Vrienden van het Rembrandtpark
P/a Tutein Noltheniusstr. 3 hs, 1065EZ  Amsterdam
Telefoon: 020-6 14 14 92
E-mail: info@rembrandtpark.org

Gezien de kosten sturen we geen acceptgiro’s meer voor de contributie 2020. Als u dat nog niet gedaan heeft, wordt u vriendelijk verzocht zelf een overschrijving te maken naar bankrek. NL24INGB0004842992. t.n.v. Ver. Vrienden Rembrandtpark.  U kunt ook zelf uw bank een machtiging geven om jaarlijks de contributie van €5,00 of meer over te maken op onze bankrekening, dan heeft u er geen omkijken naar.