Vogel van de maand: de kauw

De kauw is het kleinste lid van de kraaienfamilie. Zijn achterhoofd en nek zijn grijs, verder is hij helemaal zwart van kleur, zelfs de poten en snavel. Hij heeft opvallend lichtblauwe ogen. Kauwen zie je doorgaans altijd in paren, ze zijn hun hele leven trouw aan één partner. Het zijn wel vogels die graag in groepjes leven. Ze slapen gezamenlijk in grote groepen en zoeken ook in groepjes naar voedsel.

Het zijn standvogels, ze blijven het jaarrond in Nederland. In de herfst komen hier wel soortgenoten uit Noord-, Oost- en Midden-Europa bij. Kauwen zijn erg aan steden gebonden, weliswaar zoeken ze ook buiten de stad in agrarisch gebied naar voedsel, maar in Flevoland zijn kauwen heel schaarse vogels.

Het zijn holenbroeders, en naast grote boomholtes broeden ze ook graag in (ongebruikte) schoorstenen en ventilatieschoorstenen. Vandaar dat veel mensen daar dan een kap op plaatsen, zodat die niet geheel met takken verstopt raakt. Kauwen nestelen graag dicht bij elkaar. In het park zijn het ook broedvogels, daar gebruiken ze bomen die dicht met klimop begroeid zijn, om hun nesten in te bouwen.

De Belg Achilles Kools heeft een studie gemaakt van de kauwen rond zijn huis. In het boek ‘Kauwen in de spiegel’ leert hij ons meer over het gedrag en de taal van de kauw. In de bekende reeks Verkade-albums is ook een boek aan de kauw gewijd: ‘Hans de Torenkraai’. Die naam is wat in onbruik geraakt, mede door het feit dat veel kerktorens met gaas ontoegankelijk zijn gemaakt voor kauwen en stadsduiven.

Kauwen zijn heel sociale vogels, ze broeden dan ook vaak in groepjes dicht bij elkaar. Ze kennen wel een rangorde, maar er ontstaan vrijwel nooit felle gevechten onderling. Ze vertonen een soort ridderlijk gedrag.

Kauwen zijn de vuilnismannen van de natuur. Ze ruimen allerlei voedselresten op, daarnaast eten ze ook graag zaden, wormen, sprinkhanen en rupsen. Die insecten zijn belangrijk voor het opgroeien van de jongen en de opbouw van hun verenkleed.

Ze slapen graag in groepen dichtbij slaapplaatsen van halsbandparkieten. Net als die parkieten maken ze in groepjes voortdurend contactgeluiden, die voor een kraaiachtige hoog en heel gezellig overkomen. En aan dit contactgeluid dankt hij zijn naam.

Teun van Dijk

No comments yet.

Leave a comment