Verzoekschrift aan rechter tegen aanleg weg

Edelachtbare Heer, Vrouwe,

Namens verzoekster, de vereniging met volledige rechtsbevoegdheid, VERENIGING VRIENDEN VAN HET REMBRANDTPARK, (hierna: "de vereniging”), statutair gevestigd te Amsterdam en aldaar kantoorhoudende aan de Jan Tooropstraat 6, te dezer zake domicilie kiezende te (1076 DA) Amsterdam, aan de Peter van Anrooystraat nummer 7, ten kantore van Lexence Advocaten en Notarissen, van wie mr. M.H.J. van Driel te dezen als gemachtigde zal optreden, zulks met het recht van substitutie, verzoek ik U de navolgende voorlopige voorziening ex artikel 8:81 Awb te treffen.

Verzoekster heeft bij brief van 25 april 2005 bezwaar gemaakt tegen het besluit van 15 maart 2005, besluitnummer DB 05043.WW, waarbij het Dagelijks Bestuur van het stadsdeel Slotervaart – aan zichzelf – een vrijstelling artikel 19 lid 1 WRO van het geldende bestemmingsplan heeft verleend ten behoeve van het ‘bouwrijp maken’ van het Andreasterrein en het zuidelijk deel van het Rembrandtpark. Het bezwaar heeft – ingevolge artikel 55a WRO – tevens betrekking op de verklaring van geen bezwaar van Gedeputeerde Staten van de provincie Noord-Holland van 23 februari 2005. Beide besluiten worden hierna gezamenlijk aangeduid als "het bestreden besluit".

Afschriften van het vrijstellingsbesluit en van de verklaring van geen bezwaar zijn als productie 1 en productie 2 bijgevoegd.

Het bezwaarschrift is op de hoorzitting van 5 oktober 2005 inhoudelijk behandeld door de bezwaarschriftencommissie van het stadsdeel. De vereniging is thans nog in afwachting van het advies van de bezwaarschriftencommissie en van de beslissing op bezwaar.

Het standpunt van de vereniging is reeds uitgebreid verwoord in de volgende stukken, waarvan afschriften zijn bijgevoegd:

–         inspreektekst van de vereniging ten behoeve van de raadscommissievergadering d.d. 6 juni 2004 (productie 3);

–         schriftelijk standpunt d.d. 28 september 2004 van de vereniging aan de stadsdeelraad ter zake van het ontbreken van de noodzaak van de verkeersweg door het Rembrandtpark (productie 4);

–         inspraakreactie d.d. 28 september 2004 van de vereniging tegen het voornemen om vrijstelling te verlenen (productie 5);

–         zienswijze d.d. 14 december 2004 van de vereniging tegen het voornemen om vrijstelling te verlenen (productie 6);

–         brief d.d. 6 maart 2005 van de vereniging aan portefeuillehouder Milieu & Participatie (productie 7);

–         bezwaarschrift d.d. 25 april 2005 van de vereniging tegen het bestreden besluit (productie 8);

–         schriftelijke reactie d.d. juli 2005 van de vereniging op de raadsvoordracht van 5 juli 2005 (productie 9);

–         nadere gronden van het bezwaar d.d. 23 september 2005 van de vereniging tegen het bestreden besluit (productie 10);

–         pleitnota d.d. 5 oktober 2005 van de vereniging ten behoeve van de hoorzitting van de bezwaarschriftencommissie (productie 11);

Het gestelde in deze stukken (producties 3 t/m 11) dient hier als herhaald en ingelast te worden beschouwd.

Gevraagde voorlopige voorziening

Het bezwaar van de vereniging is gericht tegen de voorgenomen aanleg van een verkeersweg en een bouwweg in het zuidelijk gedeelte van het Rembrandtpark, dat ten noorden van de Lelylaan is gelegen. De vereniging heeft an sich geen bezwaar tegen de ontwikkeling van het Andreasterrein, dat ten zuiden van de Lelylaan is gelegen. Echter, aangezien het bestreden besluit nu eenmaal op het geheel ziet, valt niet uit te sluiten dat de gevraagde voorziening tevens betrekking zal moeten hebben op het Andreasterrein, te meer nu het DB zich op het standpunt stelt dat de wegaanleg noodzakelijk zou zijn voor de ontsluiting van het Andreasterrein. Hoewel de vereniging de noodzaak van de verkeersweg met klem bestrijdt, houdt het standpunt van het DB in dat de wegaanleg in het Rembrandtpark volgens haar – zowel in functioneel als in planologisch opzicht – niet los kan worden gezien van de ontwikkeling van het Andreasterrein. Voor zover dat standpunt ook door U zou worden gevolgd, dan dient het bezwaar van de vereniging – noodzakelijkerwijs – geacht te worden tevens te zijn gericht op de ontwikkeling van het Andreasterrein, eenvoudigweg omdat die ontwikkeling dan zou nopen tot de wegaanleg van het Rembrandtpark. 

Aangezien de vereniging stellig van oordeel is dat de voorgenomen verkeersweg in het Rembrandpark niet nodig is voor de ontsluiting van het Andreasterrein en ook anderszins overbodig is, zodat de verkeersweg in feite los staat van de ontwikkeling van het Andreasterrein, verzoekt zij primair om partiele schorsing van het bestreden besluit, in die zin dat de schorsing slechts betrekking heeft op de werkzaamheden in het Rembrandtpark. Voor zover het niet mogelijk zou zijn het bestreden besluit partieel te schorsen, dan is de vereniging wel genoodzaakt om – subsidiair – schorsing van het gehele bestreden besluit te verzoeken, dus ook voor dat gedeelte van het bestreden besluit dat betrekking heeft op het Andreasterrein.

Het bestreden besluit is in strijd met de wet en de a.b.b.b.

Het bestreden besluit is in strijd met de wet en de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, in het bijzonder het motiveringsbeginsel en het zorgvuldigheidsbeginsel. Het bestreden besluit dient dan ook bij beslissing op bezwaar herroepen te worden. Het standpunt in deze van de vereniging is reeds uitgebreid verwoord in de hiervoor genoemde stukken (producties 3 t/m 11), waarvan de inhoud als hier herhaald en ingelast moet worden beschouwd.

De gronden van het bezwaar laten zich als volgt – kort – samenvatten, zonder daarbij uitputtend te willen zijn:

            onduidelijkheid over de tracés

–            Onduidelijk is waar de tracés voor de verkeersweg en de bouwweg precies worden gesitueerd; als deze tracés niet zullen samenvallen zal de inbreuk op het park nog groter zijn dan het bestreden besluit doet vermoeden; Het bestreden besluit is in zoverre in strijd met het beginsel van rechtszekerheid.

            strijd met de Hoofdgroenstructuur

–          Ten onrechte is niet getoetst aan “De Hoofdgroenstructuur Amsterdam (1996)” en “De Hoofdgroenstructuur Geordend (2002)”, het Aanvullend Toetsingskader voor de inpassing van functies in de Hoofdgroenstructuur; Wanneer een initiatief volgens dit Aanvullend Toetsingskader niet-inpasbaar is in de Hoofdgroenstructuur (wat onbetwist geldt voor deze verkeersweg) moet een zware toetsingsprocedure mét inspraak worden doorlopen via de daarvoor ingestelde Technische Adviescommissie Groen (TAC). Deze toetsingsprocedure is in dit geval ten onrechte niet doorlopen, omdat het DB zich – ten onrechte – op het standpunt stelde dat het Vernieuwingsplan Lelylaan (De Sprong over de Ringweg) drie maanden eerder is vastgesteld dan het Aanvullend Toetsingskader (februari 2002 – juni 2002). Daarmee is allereerst miskend dat besluitvorming – ingevolge de ex nunc toetsing – getoetst moet worden aan de meest actuele regelgeving en dus ook aan het meest actuele beleid: het Aanvullend Toetsingskader, waarmee deze wegaanleg evident in strijd is; Daarbij komt dat het Vernieuwingsplan Lelylaan in het geheel niet voorziet in een wegaanleg door het Rembrandtpark. Op blz. 104 onderaan wordt slechts gesproken over een “afslag die langs het Rembrandtpark voert”. Dat de weg in de Hoofdgroenstructuur is gesitueerd, staat nergens vermeld. Het bestreden besluit is dan ook in strijd met het motiveringsbeginsel en het zorgvuldigheidsbeginsel.

–          Ruim twee jaar na vaststelling van Vernieuwingsplan Lelylaan, stemt de gemeenteraad in met Actualisering Vernieuwingsplan Lelylaan. In dit document – waarin de afslag in het geheel niet ter sprake komt – valt de term Hoofdgroenstructuur slechts éénmaal, op de laatste pagina. Daar valt de volgende formulering te lezen: ‘De aan het plan grenzende hoofdwater en hoofdgroenstructuur, de Westlandgracht en het Rembrandtpark, worden door het plan niet verstoord, de geplande singel aan de Noordzijde van de Lelylaan en de vernatting van het zuidelijk deel van het Rembrandtpark zal als een versterking van die hoofdstructuur werken door de vergroting van de samenhang en de zichtbaarheid.’ Ook hieruit blijkt dat de aan het bestreden besluit ten grondslag liggende ruimtelijke onderbouwing – Het Vernieuwingsplan Lelylaan en de Actualisering Vernieuwingsplan Lelylaan – feitelijk onjuist en misleidend is waar het de aanleg van de weg door het Rembrandtpark betreft. Ook op dit punt is het bestreden besluit in strijd met het motiveringsbeginsel en het zorgvuldigheidsbeginsel.

            positief advies van de TAC ontbreekt

–                      In het kader van de vrijstellingsprocedure voor het bouwrijp maken van een deel van het Rembrandtpark was een positief advies van de Technische Adviescommissie Groen (TAC) vereist, echter zo’n advies ontbreekt. De TAC geeft zelf in haar brief van 1 februari 2005 aan dat haar inhoudelijk advies over de wegaanleg niet is gevraagd: ‘Om die reden onthoudt de TAC zich van een oordeel over de noodzaak dan wel de wenselijkheid van deze ontsluitingsweg, in deze of andere vorm.’ Ook de tijdelijke bouwweg wordt door de TAC als ‘voldongen feit’ beschouwd;

            strijd met het MER-besluit

–          In de Beoordelingsnotitie Milieueffectrapportage Lelylaan en omgeving uit 2002 wordt – ten onrechte – de conclusie getrokken dat een MER-procedure niet nodig is. Dit berust mede op de onjuiste constatering dat ‘gevoelige gebieden’ niet voorkomen in het plangebied (zie pag. 8). De Hoofdgroenstructuur dient echter wél als ‘gevoelig gebied’ te worden beschouwd, omdat het gaat om een door de gemeente aangewezen beschermd gebied. Dit betekent dat er wel degelijk een MER-verplichting bestaat. Bovendien dient de vraag of een MER wel of niet verplicht is (de zogenoemde MER-beoordeling) aan de orde te komen bij "het eerste ruimtelijk plan" dat in de ontwikkeling voorziet. Gedoeld wordt dan op ruimtelijke plannen als bedoeld in de Wet op de Ruimtelijke Ordening, zoals bestemmingsplannen en artikel 19-vrijstellingen. De Beoordelingsnotitie Milieueffectrapportage Lelylaan en omgeving uit 2002 heeft geen betrekking op een specifiek ruimtelijk besluit en dus ook niet op deze artikel 19-vrijstelling ten behoeve van het bouwrijpmaken. Bovendien is de Beoordelingsnotitie Milieueffectrapportage Lelylaan en omgeving uit 2002 inmiddels verouderd. Zo is daarin nog uitgegaan van de "softe" uitleg van het Besluit luchtkwaliteit, dat inmiddels is ingehaald door de vele uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. In het kader van deze vrijstelling heeft dus onrechte geen MER-beoordeling plaatsgehad. Had deze wel plaatsgehad, dan had daaruit moeten worden geconcludeerd dat er een MER-plicht geldt. Gelet daarop is het bestreden besluit in strijd met de wet – het MER-Besluit – genomen.

advies dIVV: geen noodzaak

–          Uit een verkeersonderzoek van de Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer dIVV, dat in opdracht van de stadsdeelraad is uitgevoerd, bleek in mei 2005 dat – hoewel de conclusies lijken te zijn gemanipuleerd om het tegendeel te suggereren -, voor de afslag verkeerskundig gezien geen enkele noodzaak bestaat. Bovendien zal de weg met zijn 50-km regime een magneet voor sluipverkeer worden, o.a. om tijdens de spits de knoop A-10/Lelylaan te ontlopen. Tweederde van de auto’s die door het park zullen rijden, hebben volgens het onderzoek dan ook niets te maken met het Andreasterrein.

Bovendien blijkt uit een conceptversie van het rapport, dat de weg de doorstroming op de Lelylaan niet ten goede komt, maar hier mogelijk juist extra congestie veroorzaakt. Dit is niet nader onderzocht (Zie Raadscommissienotulen van 6 juni: ‘het verdwenen hoofdstuk’.)

advies ARS: geen noodzaak

–          Nog belangrijker is dat de stadsdeelraad – mede naar aanleiding van de uitkomst van het dIVV-onderzoek – advies over de aanleg van de afslag heeft gevraagd aan de Amsterdamse Raad voor de Stadsontwikkeling (ARS), een onafhankelijke door de gemeente Amsterdam in het leven geroepen adviesraad van deskundigen op het gebied van de ruimtelijke ordening, verkeer en stedenbouw. Het oordeel van de ARS is vernietigend. De conclusie van het advies van 1 juni 2005 luidt als volgt: "De verkeerskundige noodzaak van de noordelijke aansluiting op de Lelylaan wordt onvoldoende aangetoond om een verkleining van het Rembrandtpark te rechtvaardigen. Daarbij voldoet deze weg niet aan het gemeentelijk Toetsingskader Hoofdgroenstructuur. Aangezien het groen in de stad steeds meer onder druk komt te staan, vindt de ARS dat hier extra voorzichtig mee moet worden omgegaan. De ARS ontraadt u derhalve de aanleg van de noordelijke aansluiting van het Andreasterrein op de Lelylaan."

Meerderheid van de raad is tegen: misbruik van bevoegdheid

–          Naar aanleiding van het advies van de ARS heeft de stadsdeelraad besloten om de beslissing over de weg op de lange baan te schuiven. Op 8 juni 2005 werd met grote meerderheid van stemmen (16-5) door de raad een motie aangenomen om de noodzaak van de weg over een aantal jaar – wanneer 75% van de nieuwe Andreaswoningen bewoond is – opnieuw te beoordelen aan de hand van de dan bestaande feitelijke situatie. Deze motie is nooit ingetrokken, maar zal ook niet worden uitgevoerd, zo bleek in juli 2005, nadat het DB had gedreigd met aftreden! De beslissing van de deelraad is daarmee de facto teruggedraaid. Hoewel een meerderheid in de raad tegen de aanleg van de weg is, wordt deze desondanks doorgedrukt door het DB. Dit terwijl de vrijstellingsbevoegdheid een bevoegdheid is die aan de raad toebehoort. Het DB heeft deze bevoegdheid gedelegeerd gekregen van de raad, niet om daar dan vervolgens mee aan de haal te gaan, maar om daarvan te goeder trouw gebruik te maken met inachtneming van de beginselen van behoorlijk bestuur. Het DB miskent dat ten onrechte door van deze vrijstellingsbevoegdheid gebruik te maken onder de politieke dreiging van aftreden. Ook kan gezegd worden dat het delegatiebesluit, waarbij de raad haar bevoegdheid aan het DB uit handen heeft gegeven, onzorgvuldig tot stand is gekomen, omdat de meerderheid van de raad dit besluit feitelijk niet meer steunt. Als gevolg daarvan dient ook het bestreden besluit, dat immers zijn bestaanrecht ontleent aan dat delegatiebesluit, geacht te worden onzorgvuldig tot stand te zijn gekomen.

            Ondeugdelijke belangenafweging

–          Bij het bestreden besluit heeft er geen deugdelijke afweging van de betrokken belangen plaatsgevonden. Het belang van de vereniging, die de belangen van de omwonenden van het park behartigt, bij het behoud van het park is bijzonder groot, te meer omdat het hier één van de fraaiste gedeelten van het park betreft. Van enige noodzaak om de weg door het park aan te leggen, is geen sprake, zo blijkt uit de door de deelraad ingewonnen adviezen van de dIVV en de ARS. Voorts ontbreekt er een algemeen belang bij de aanleg van de weg door het park, nu de meerderheid van het door de bevolking gekozen orgaan, de raad, zich daar uitdrukkelijk tegen heeft uitgesproken. Er kan dan ook niet volgehouden worden dat het algemeen belang hier zou opwegen tegen het belang van de vereniging (en de vele omwonenden) dat is gediend bij het behoud van het park. Gelet daarop is het bestreden besluit zonder deugdelijke motivering en onzorgvuldig tot stand gekomen.

noodzaak bouwweg ontbreekt

–            Hetzelfde geldt voor de tijdelijke bouwweg door het park waarop het bestreden besluit ziet. Ook de noodzaak van de aanleg daarvan ontbreekt. Er is een zeer voor de hand liggende, bestaande route via de ‘Oren’ en de zuidelijke Nachtwachtlaan, die niet door een woonwijk voert en ook niet langs scholen. Alleen het verkeer dat niet onder het  4 meter hoge A10-viaduct over de Schipluidenlaan doorkan, moet door een woonbuurt via de Theophile de Bockstraat naar het Andreasterrein.

Echter datzelfde geldt voor de bouwweg door het park: van daaruit moet het bouwverkeer onder het eveneens 4 meter hoge Lelylaan-viaduct over de Nachtwachtlaan door! (Zie foto op p. 33 in de Sprong over de Ringweg.) Bovendien staat hier vlakbij aan de Nachtwachtlaan een Montessorischool, die ernstige overlast en gevaar voor de fietsende schoolkinderen vreest.

strijd met het Besluit luchtkwaliteit

–          Aan het bestreden besluit ligt ten grondslag het "Onderzoek luchtkwaliteit Stedelijk vernieuwingsproject Lelylaan en Omgeving" van 26 augustus 2003 van het Ingenieursbureau Amsterdam (IBA). Dit onderzoek heeft betrekking op de herinrichting van het gehele gebied, maar ziet ten onrechte niet ook op de wegaanleg door het Rembrandtpark die onderwerp is van deze vrijstelling en deze verklaring van geen bezwaar. Ook overigens is ter zake van de weg geen nader onderzoek naar de gevolgen voor de luchtkwaliteit gedaan.

Het luchtkwaliteitsonderzoek van IBA voldoet bovendien niet aan de wettelijke eisen. Dit is ook niet verwonderlijk, immers het onderzoeksrapport dateert van 26 augustus 2003, derhalve van voor de “zomer 2004-uitspraken” van de Afdeling bestuursrechtspraak, waarbij het ene na het andere plan onderuit werd gehaald vanwege gebreken in het onderzoek.

Ik volsta hier met slechts een drietal cruciale schendingen van het Besluit luchtkwaliteit te noemen:

–            Ten onrechte is miskend dat de grenswaarden voor fijn stof al in 2005 gehaald moeten worden en niet pas in 2010.

–            Voorts is ten onrechte geen onderzoek gedaan naar de overschrijding van de 24-uursgemiddelden voor fijnstof. Als reden hiervoor wordt gegeven dat het bestrijden van hiervan valt onder Rijksbeleid. Dit standpunt is echter onderuit gehaald door de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Volgens de Rapportage Luchtkwaliteit 2003 van de Dienst Milieu- en Bouwtoezicht is in het betreffende gebied sprake van een ruime overschrijding van het maximum van 35x per jaar (nu 41). De wegvakken van de Lelylaan bij de A10 West tellen gemiddeld 84 overschrijdingen van het 24-uursgemiddelde.

–            Verder is het luchtkwaliteitonderzoek alleen op woningen gericht; er is niet gekeken naar het park. Het is vaste jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak dat de luchtkwaliteitsnormen zich niet slechts beperken tot gevoelige bestemmingen, maar gelden voor alle buitenruimte, dus ook voor de buitenruimte in het park.

Ook voor wat betreft de bouwweg geldt dat niet is onderzocht of deze aan het Besluit luchtkwaliteit zal voldoen. Het Besluit Luchtkwaliteit schrijft voor dat overheden de grenswaarden in acht moeten nemen bij de uitoefening van bevoegdheden die gevolgen kunnen hebben voor de luchtkwaliteit. Dat geldt ook voor tijdelijke (artikel 17) gevallen, waartoe deze bouwweg in principe moet worden gerekend. Het aantal vrachtwagens door het park zal volgens informatie van het stadsdeel tussen 2006 en 2009 oplopen tot 80 a 100 per dag. Deze zullen jarenlang een forse hoeveelheid roetuitstoot cq fijnstof opleveren, die ook weer het park inkomt. Ook op deze gevolgen voor de luchtkwaliteit had derhalve moeten worden getoetst.

Het moge duidelijk zijn dat het bestreden besluit op grove wijze in strijd is met het Besluit luchtkwaliteit.

Ondeugdelijke kennisgevingen/inspraak

–          De inspraak en kennisgevingen met betrekking tot de verkeersweg door het Rembrandtpark heeft op onzorgvuldige wijze plaatsgevonden:

In de inspraakperiode van Vernieuwingsplan Lelylaan is het plan voor de afslag door het stadsdeel nooit openbaar aangekondigd. Sterker, het Vernieuwingsplan Lelylaan maakt in het geheel geen melding van een weg door het Rembrandtpark.

In Informatiebulletin Via Lelylaan, waarmee bewoners in Slotervaart en een klein deel van Oud Zuid rond de inspraakfase werden geïnformeerd over de plannen, is de weg ook in de beschrijvingen van het nieuwe verkeersnetwerk nooit genoemd. Hij stond alleen ingetekend in een weinig duidelijk plankaartje. Bovendien kwam hij niet duidelijk naar voren in de tekst van de plandocumenten. De informatie- en inspraakavonden hebben daarom aangaande de weg niet gefunctioneerd.

Ook naderhand in de officiële publicaties in de Westerpost over inspraak in Uitwerkingsplan Raamwerk Lelylaan, najaar 2002, is de weg nooit genoemd. In de publicaties in het kader van de onderhavige vrijstellingsprocedure, is de weg wederom onvermeld gebleven, terwijl volgens artikel 3:12 Awb en de Inspraakverordening de zakelijke inhoud van plannen in de kennisgevingen moet worden weergegeven.

In De Baarsjes, waarvoor het park feitelijk is ontworpen omdat dit stadsdeel nauwelijks groen heeft, is het Vernieuwingsplan Lelylaan zelfs nooit gepubliceerd. De Westerpost verschijnt hier niet: zelfs direct aanwonenden van het park hadden dus in 2001 geen kans voor inspraak. Ditzelfde geldt voor een groot deel van Oud Zuid. Eén en ander is in strijd met art. 3 van de Inspraakverordening van Slotervaart, dat voorschrijft dat ook ‘in het stadsdeel een belang hebbende natuurlijke personen’ inspraak moet worden verleend. Volgens art. 2 wordt inspraak verleend bij ruimtelijke plannen. Wat betreft het vrijstellingsbesluit, deze is pas na kritiek van de vereniging ook in de Baarsjes aangekondigd, voor het eerst in november 2004. Ook in deze publicaties wordt de weg door het Rembrandtpark niet vermeld. Bewoners weten er alleen over via de vereniging en de krantenberichten over de juridische strijd die de vereniging omtrent deze wegaanleg met het stadsdeel voert.

Nota Bene: zelfs in het vrijstellingsbesluit (zie productie 1; blz. 4) wordt nog gesproken over de weg langs het Rembrandtpark!

Het stelselmatig verzwijgen door het stadsdeel van de aanleg van de weg door het Rembrandtpark in alle beleidsdocumenten, kennisgevingen en andere vormen van communicatie, terwijl in redelijkheid mag worden aangenomen dat een dergelijke ingrijpende verstoring van het park op veel verzet zal stuiten, geeft aanleiding voor het oordeel dat het bestreden besluit in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel de Awb tot stand is gekomen. 

NB. De overige op dit geschil betrekking hebbende stukken, die de vereniging ten behoeve van de hoorzitting van de bezwaarschriftencommissie heeft overgelegd en derhalve reeds bij verweerster genoegzaam bekend zijn – zie productie 10 – zal ik, gelet op het grote aantal stukken en de spoedeisendheid van dit verzoek, op een later tijdstip, doch zo vroeg mogelijk, in het geding brengen.

Spoedeisend belang

Verzoekers hebben er groot en spoedeisend belang bij dat ten aanzien van het bestreden besluit met toepassing van artikel 8:81 van de Algemene wet bestuursrecht een voorlopige voorziening wordt getroffen zoals hierna geformuleerd.

Bij e-mail van 28 september 2005 van de heer Y. Daniël (productie 12) heeft het stadsdeel te kennen gegeven dat medio november 2005 begonnen zal worden met de werkzaamheden, waarop het onderhavige vrijstellingsbesluit betrekking heeft, waaronder het graven van de waterloop en het storten van grote hoeveelheden zand ten behoeve van de aanleg van zowel de bouwweg als de definitieve weg door het zuidelijk gedeelte van het Rembrandtpark. Hierdoor dreigt er een onomkeerbare situatie, namelijk een ingrijpende aantasting van het park, te ontstaan, waardoor de aanhangige bezwaarprocedure in feite zinledig wordt.

Bij brief van 24 oktober 2005 (productie 13) heeft de raadsman van de vereniging het Dagelijks Bestuur verzocht schriftelijk toe te zeggen dat er geen werkzaamheden zullen worden verricht tot zes weken nadat op het bezwaarschrift van de vereniging is beslist, bij gebreke waarvan de Voorzieningenrechter zal worden verzocht om een voorlopige voorziening.

Bij brief van 1 november 2005 (productie 14) van de heer F. Vreugdenhil (projectmanager) heeft het stadsdeel laten weten de werkzaamheden niet te zullen opschorten.

Reden waarom verzoekster zich tot U wendt met het verzoek bij wijze van voorlopige voorziening:

Primair:

1.                  het bestreden besluit te schorsen, voor zover dat betrekking heeft op de werkzaamheden ter zake van het bouwrijp maken van het zuidelijk gedeelte van het Rembrandtpark;

2.                  verweerster te gelasten het geldende bestemmingsplan te handhaven in die zin dat voorkomen wordt dat er werkzaamheden ter zake van het bouwrijp maken van het zuidelijk gedeelte van het Rembrandtpark worden uitgevoerd;

3.                  met veroordeling van verweerster in de kosten die verzoekster in verband met de behandeling van dit verzoek redelijkerwijs heeft moeten maken.

Subsidiair:

1.                  het bestreden besluit te schorsen;

2.                  verweerster te gelasten het geldende bestemmingsplan te handhaven in die zin dat voorkomen wordt dat er werkzaamheden worden uitgevoerd, waarin het bestreden besluit voorziet;

3.                  met veroordeling van verweerster in de kosten die verzoekster in verband met de behandeling van dit verzoek redelijkerwijs heeft moeten maken.

Meer subsidiair:

een zodanige voorlopige voorziening te treffen als U, President(e), in goede justitie zal vermenen te behoren, met veroordeling van verweerster in de kosten die verzoekster in verband met de behandeling van dit verzoek redelijkerwijs hebben moeten maken.

Met de meeste hoogachting,

M.H.J. van Driel

Advocaat / gemachtigde

Bericht Frits Hermans

Beste parkliefhebbers,

Deelraadslid Frits Hermans heeft de VVR verzocht om een ledenoproep temogen doen voor mensen die actief willen worden in de nieuwe lokale partij diehij samen met anderen momenteel opricht.

Hoewel de VVR geen politiek karakter heeft, en zich zeker ook niet aanéén partij wil liëren, hebben wij toch besloten om bekendheid te geven aan zijnoproep.

Frits Hermans (lid van de VVR) is één van de politici zich hetafgelopen jaar hard hebben ingezet voor het Rembrandtpark. Met zijn nieuwe partij, ‘OnafhankelijkeBewoners Slotervaart’ (OBS), wil hij dat ook blijven doen. Groenbehoud zal eenvan de speerpunten van de OBS worden. Daarom ondersteunen wij de oprichtingervan.

Dit betekent echter niet dat wij ons afkeren van de Slotervaart LeefbareTuinstad, waarvan Frits Hermans zich afgelopen jaar afscheidde. Wij hopen datde OBS zich zal ontwikkelen tot een partij met een eigen gezicht, die op hetpolitieke front samen met de andere ‘groene’ partijen krachtig zal opkomen voorbehoud van onze bomen en ons park, en voor alle groen in Slotervaart.

Wijzelf zijn de laatste tijdhard bezig geweest met het voorbereiden van de juridische strijd tegen de wegdoor het partk.

Daarover en over de Algemene Ledevergadering op maandagavond 17 oktoberin Eigenwijks hebben jullie inmiddels bericht gekregen.

We hopen jullie dan allemaal te zien.

En we wensen ook de OBS veel succes in haar strijd voor groenbehoud!

Groet,

de Vrienden van het Rembrandtpark

Korteschets van de ‘Onafhankelijke Bewoners Slotervaart’

De nieuwe lokale partij OBSwil, zoals de naam al aangeeft, opkomen voor debelangen van bewoners van Slotervaart. Zij richt zich vooral op het behoud vangoede en betaalbare woningen, op veilige straten en op behoud van groen enparken. Onderwerpen die in het verkiezingsprogramma van de OBS bovenaan delijst staan zijn: een herbezinning opde stedelijke vernieuwing en de negatieve effecten daarvan zoals zinlozehuizensloop; inbreng van van bewonersin sloopbesluiten; het stoppen van deafbraak van het groen in Slotervaart, en bevorderen van sociale veiligheid dooro.a. meer toezicht op straat.

Ook wil het OBS eencorrectief referendum invoeren. Dit houdt in dat bewonersbestuurlijke beslissingen in hun stadsdeel via een kleinschalig referendum kunnenterugdraaien. Het is een directe en relatief eenvoudige manier om de somsfalende inspraak en democratie in het stadsdeel te verbeteren.

De OBS wil haar handen vrij hebben om zich voor haardoelen in te zetten: niet ingeperkt door coalitiebelangen en ook niet doordruk van “hogere partijbazen”. Als zijde mogelijkheid krijgt om tot de coalitie toe te treden zal zij dit alleen doenals de andere coalitiepartijen haar voldoende tegemoet komen .

De OBSzoekt op korte termijn mensen die met haar mee willen denken en doen, inclusiefkandidaat-deelraadsleden. (Die laatste moeten wel in Slotervaart wonen).

Is uwinteresse gewekt, of heeft u goede ideeën? Neem dan contact op om er verderover te praten.

Contactpersoon:

Frits Hermans, tel. 6691327, e-mail: frits.hermans@hetnet.nl

Open brief aan stadsdeel Slotervaart van de VVR

Vereniging Vrienden Rembrandtpark

Open brief aan stadsdeel Slotervaart

Op 13 juli 2005 heeft de democratie in Slotervaart een douw gehad. Die avond werd besloten tot een verkeersweg in het Rembrandtpark waarvan niemand het nut meer inziet en die vrijwel niemand wil. Niet de bewoners, niet de deelraad en zelfs niet stadsdeelvoorzitter Henk Goettsch, die dreigde met aftreden van het stadsdeelbestuur. Door de gang van zaken hebben veel mensen een geestelijke klap gehad, waarvan ze nog steeds niet zijn bekomen.

Ondanks de in deze krant wekenlang gevoerde discussie over oorzaken en schuld, blijft het onbegrijpelijk hoe dit mogelijk is. Ook wij, de Vrienden van het Rembrandtpark, die ruim een jaar hebben gevochten tegen deze weg, kijken met verbijstering naar wat zich heeft voltrokken. Hoe kan het dat een raadsmeerderheid van elf politici die met hart en ziel tegen de weg zijn, zich na hun maandenlange inzet zo machteloos en buiten spel gezet voelt? Hoe kan die weg na een overduidelijk ondeugdelijk besluitvormingsproces (desinformatie, misleiding, geschonden afspraken) alsnog groen licht krijgen, zonder dat daarvoor één degelijk argument is gegeven? Kan Goettsch met zijn treurige machtspolitiek deze Pyrrhus-overwinning op zijn eigen deelraad boeken zonder een schaduw te werpen over de politieke toekomst van Slotervaart? Om niet te spreken van zijn eigen PvdA?

In de politiek wil je winnen, is ons eens in een café uitgelegd. Maar in deze zaak zijn alleen maar verliezers. En ons park is slachtoffer.

Wij denken dat het echte manco zit in de politieke cultuur in Slotervaart. Een cultuur van onderhuidse uitsluiting en angst, die het democratisch functioneren verlamt.

In de deelraad zit een aantal intelligente en integere mensen, die ook nog eens hun hart op de juiste plek hebben. Maar in de raadszaal loopt men op eieren, of eigenlijk op prikkeldraad. Want de ‘grote’ PvdA is de baas, zij kunnen bepalen wie er meedoet in de zandbak. Een beetje tegengas mag, maar wie écht confrontaties durft aan te gaan, ligt er in de raad op gegeven moment uit. Hij of zij loopt het risico te worden ‘geëxcommuniceerd’ en mag dan alleen nog voor de vorm meedoen. Of hij kan bij de eerstvolgende verkiezingen zijn biezen pakken.

Dit soort machts- en uitsluitingsmechanismen in groepen veroorzaakt angst. En onderling wantrouwen. Raadsleden wantrouwen elkaar, wantrouwen het bestuur, en Henk Goettsch wantrouwt waarschijnlijk iedereen. In de raadszaal zegt bijna niemand openlijk waar hij mee bezig is. Onder veel woorden zit een dubbele bodem, die gericht is op de onderlinge verstandhouding. Vaak om te ‘scoren’. Maar juist bij gevoelige onderwerpen zoals de weg in het park, spelen angst en de dreiging om buiten de boot te vallen, achter de schermen een grote rol. Als puntje bij paaltje komt gaat het dan vaak niet meer om argumenten, of om kiezersbeloften. Dan gaat het om het recht van de sterkste, om bezweren van conflicten, om het in stand houden van dit zo wankele samenwerkingsverband met bijbehorende posities en ego’s. En dus verliest iedereen.

Geen wonder dat mensen op de tribune het vaak zo vreemd en onbegrijpelijk vinden wat er in de raadszaal gebeurt. En dat veel bewoners zich verraden voelen. Dit onderhuidse machts- en positiespel waarin politici en bestuurders onwillekeurig zijn verstrikt, vertroebelt de politieke discussie, en ondermijnt het democratisch proces. In Slotervaart, en natuurlijk ook elders. Dit is misschien wel de belangrijkste oorzaak van die beruchte kloof tussen burgers en politiek.

Het recht en de vrijheid om op te komen voor datgene waarvoor de kiezers je gekozen hebben, is de ruggengraat van de democratie. Maar in een gesloten en onveilig klimaat als hier, buigt die ruggengraat. Veel politici keren naar binnen, en vroeg of laat verliezen zij het contact met hun kiezers.

De zaak-Rembrandtpark is een dramatisch voorbeeld. Henk Goettsch heeft feilloos ingeschat dat hij de coalitiegenoten SLT en CDA vanuit zijn machtspositie effectief het mes op de keel kon zetten door in te spelen op hun kwetsbaarheden, binnen een door hem gecreëerde hoge-drukketel. D66, Groen-Links en Frits Hermans stonden toen met hun principieel verzet op hun beurt machteloos.

De tragiek van de zaak is dat ook Goettsch de weg niet echt meer wilde. Ook hij is onder druk gezet, door Stadig en waarschijnlijk door ambtenaren en de projectontwikkelaar. Overigens heeft hij alles aan zichzelf te danken: als hij vorig jaar één keer serieus naar ons had geluisterd, was deze hele voldongen-feitensituatie nooit ontstaan!

Ook tragisch is dat ditzelfde gesloten politieke klimaat ertoe leidt dat leugens en ernstige ambtelijke cq bestuurlijke misstappen worden geaccepteerd en toegedekt. Dat gebeurde ook bij de misleiding in het verkeersonderzoek naar de weg in het park. Hoewel algemeen wordt geloofd dat de conclusies van het onderzoek zijn gemanipuleerd, is noch de betreffende ambtenaar noch Henk Goettsch zelf daarover ooit ter verantwoording geroepen.

Bestuurders en politici van Slotervaart, wij bewoners en parkvrienden willen op jullie kunnen vertrouwen. Maar hoe kan dat als het velen van jullie zelf aan vertrouwen ontbreekt? Als er machtspolitiek wordt bedreven, als – behalve een enkele dissident – niemand in de raadszaal openlijk durft uit te spreken wat er gaande is, en wat de prijs daarvan is voor bewoners, hun huizen, hun bomen en parken?

Wij beseffen dat er geen kant- en klare oplossing ligt. Misschien kunnen jullie met zijn allen eens de zweethut in en eruitgooien wat je eigenlijk vindt. Of collectief een boeddhistische training volgen om het ego af te schaffen.

Maar misschien kan het simpeler. Gewoon meer lef en zelfvertrouwen tonen (SLT en CDA), en anderen meer ruimte geven, ondanks de eigen machtspositie (Goettsch/PvdA).

Plus: een breed en open gesprek aangaan over het politiek functioneren van Slotervaart, met als thema ‘Valkuilen van de deelraad-democratie’. (Allemaal)

Geloof ons, dat is nodig. Jullie kiezers hebben er recht op. Alle parkvrienden die het afgelopen jaar keer op keer naar de raadszaal zijn gekomen om jullie hun hoop, hun inzet en hun steun te betuigen, hebben er recht op.

Wij willen jullie best weer op de tribune komen aanmoedigen.

Wij zelf zullen, samen met alle parkvrienden, verder gaan. Wij blijven ons inzetten tegen de komst van de weg in het Rembrandtpark.

21 augustus 2005

Vereniging Vrienden Rembrandtpark

Politici en bewoners zijn van harte welkom om te reageren op ons webforum: www.Rembrandtpark.org. Of mail naar info@Rembrandtpark.org.

Nieuws van de VVR: kap 5 bomen, opening forum en juridische kosten

In de Westerpost, de krant van de Westelijke Tuinsteden, heeft zich een discussie ontsponnen. Had Henk Goettsch het recht de deelraad het mes op de keel te zetten door te dreigen met opstappen van het DB? Hadden de coalitiepartijen SLT en CDA een stokje kunnen steken voor de machtspolitiek en manipulaties waarmee de weg is doorgedrukt? Hoe groot is de invloed van Stadigs dreigementen achter de schermen geweest? En, wat veel mensen zich afvragen: is hier de macht van het grote geld aan het werk geweest in de vorm van onderhandse deals met projectontwikkelaar Proper Stok? Is er eigenlijk nog zoiets als democratie in Slotervaart en in Amsterdam?

Wij als VVR vinden het erg belangrijk dat deze discussie wordt gevoerd. We willen lering trekken uit wat er gebeurd is. We willen ook dat er helderheid komt over de politieke realiteit waar we hier mee te maken hebben. Want als één ding de afgelopen tijd duidelijk is geworden, is het dat vrijwel niemand uit de voeten kan met wat hier politiek gezien is gebeurd.

Daarom hebben wij een webforum geopend. Parkliefhebbers en politici worden uitgenodigd om hierop hun reacties en meningen te geven en met elkaar in discussie te gaan. U vindt het forum op onze website www.Rembrandtpark.org. (Bij problemen: mail naar info@Rembrandtpark.org).

Inmiddels staat er een verklaring op van fractievoorzitter Gerard Molewijk van Slotervaart Leefbare Tuinstad. Reacties worden verwacht van o.a. Groen-Links en het onafhankelijk raadslid Frits Hermans. Ook politici uit de Centrale Stad, waarvanuit wij voortdurend steun hebben gekregen, zullen worden uitgenodigd commentaar te geven.

Uiteraard zijn jullie aller persoonlijke reacties van harte welkom. Wie geen mail heeft: schrijven kan ook!

Wij als VVR willen ook doorgaan met de strijd. Wij zijn ons aan het voorbereiden om naar de rechter te gaan. De bomenkapprocedure hebben we verloren omdat we daar onze argumenten tegen de weg niet konden inbrengen. Dat kan nu wel, in de komende vrijstellingsprocedure. We hebben sterke argumenten. Nog meer nu het stadsdeelbestuur zelf heeft toegegeven dat de weg niet nodig is. Ook de luchtvervuiling die hij gaat veroorzaken, wordt een belangrijk punt.

We willen alles inzetten wat we hebben.

Echter, om de noodzakelijke juridische ondersteuning te kunnen betalen, hebben we hard financiële middelen nodig. Zonder dat kunnen we de strijd niet aangaan. Iedereen die een bijdrage wil storten, heel graag! Giro 4842992, t.n.v. Vereniging Vrienden Rembrandtpark Amsterdam.

Ook zijn we dringend op zoek naar mensen die kunnen helpen met werven van sponsors. Heb je daar ervaring mee en wil je helpen, bel dan met 06-12649604. Of mail naar info@Rembrandtpark.org.

Want: wij laten dit simpelweg niet op ons zitten.

NO WAY!

De Vrienden van het Rembrandtpark

Jan Tooropstraat 6, 1062 BM Amsterdam
Tel. 020-3460670, of 06-12649604
email: info@rembrandtpark.org
website: www.rembrandtpark.org

Reactie G. Molewijk (SLT)

De deelraad en de afslag

Op 13 juli heeft de deelraad van Slotervaart weer over de afslag door het Rembrandtpark vergaderd. Het was echter niet voor iedereen op de tribune duidelijk wat er precies in stemming werd gebracht en hoe de vlag er feitelijk bij hing. Ook ik ben mij mijn stemverklaring niet duidelijk genoeg geweest. Om die reden wil ik de achtergrond van deze zaak nog eens zo neutraal mogelijk ophelderen.

Een paar jaar geleden heeft de deelraad voor het plan Lelylaan gestemd. De afslag door het park zat daar in. Het nut ervan werd toen al betwijfeld, maar er was geen meerderheid om hem uit het plan te halen. Nadien is die twijfel groter geworden – mede gevoed door informatie die door bewoners werd aangedragen. SLT, CDA, GroenLinks, D66 en Hermans (11 van de 21 zetels) hebben toen geopperd om de noodzaak van de afslag opnieuw te laten onderzoeken door een verkeerskundig bureau. Dit is gebeurd en uit het zogenaamde dIVV-rapport blijkt zonneklaar dat de afslag niet nodig is.

Het probleem was echter dat er reeds afspraken waren gemaakt met de bouwfirma die op het nabijgelegen Andreasterrein na de sloop van het ziekenhuis huizen en een hotel gaat bouwen. Deze firma deed moeilijk over het schrappen van de afslag. Het stadsdeel dreigde financiële schade te lijden en er dreigde tijdsverlies. Volgens ons was dit lang niet zeker, maar er bestond op dat moment geen raadsmeerderheid om de afslag te schrappen.

Een CDA-motie bracht uitkomst: leg de afslag pas aan nadat een deel van het Andreasterrein is bebouwd en indien het verkeer dan tegen de verwachting in zo is toegenomen dat de afslag toch nodig is geworden. Deze motie werd vorige maand aangenomen. SLT stemde ook voor. Het Dagelijk Bestuur van het stadsdeel heeft de motie volgens afspraak met de bouwfirma besproken en kwam tot de conclusie dat de financiële risico’s toch te groot bleven. Het DB weigerde de motie daarom uit te voeren. Op 13 juli was dit de situatie: een raadsmeerderheid van 11 tegen 10 wenste uitvoering van de CDA-motie, maar het DB weigerde en dreigde met aftreden. Wat kon de raadsmeerderheid nu doen om die motie toch uitgevoerd te krijgen? Het antwoord luidde: niets. Het voorstel van D66 om het DB tot uitvoering te dwingen zal goedbedoeld zijn geweest, maar wekte ten onrechte de indruk dat de raad daarmee voor of tegen (uitstel van) de afslag zou kunnen kiezen. In werkelijkheid zou de CDA-motie in geen enkel geval worden uitgevoerd, hoe de raad ook stemde.

De raad zwicht voor het DB? Het DB voert de motie niet uit. De raad eist uitvoering van het DB? Het DB treedt af en er is niemand meer om de motie uit te voeren. Als het DB daarna in demissionaire toestand blijft zitten, zal het de motie ook niet uitvoeren. Vervroegde verkiezingen? Die zijn in gemeenten en stadsdelen onmogelijk. Een ander DB formeren? Dat kan, maar lost niets op. Er is geen ander DB te bedenken dat op een meerderheid in de raad steunt en de motie wil uitvoeren. Uit de bovengenoemde meerderheid van 11 zetels is geen DB te smeden; de onderlinge verschillen zijn te groot en er zijn twee eenmansfracties bij. Conclusie: er zijn geen mogelijkheden om de CDA-motie uitgevoerd te krijgen. Het wegsturen van het DB zal het stadsdeel waarschijnlijk zelfs onbestuurbaar maken.

We kunnen nu boos worden of gaan praten over gedraai en kiezersbedrog, maar dat is allemaal zinloos en bovendien onjuist. Dit neemt niet weg dat wij dit als een anticlimax en een nederlaag ervaren. Het is een slag in het gezicht van iedereen die politieke keuzen op feiten wil baseren. Het aanzien van het politieke bedrijf heeft bovendien schade geleden omdat bewoners moeilijk kunnen geloven dat een raadsmeerderheid machteloos staat bij de uitvoering van een zeer gematigde en rationeel opgestelde motie. En toch was dit zo.

SLT heeft er alleen met een eigen motie uit kunnen slepen dat de afslag weer door nieuwe bomen van het park wordt afgescheiden en dat verdere kap langs de Lelylaan wordt voorkomen. Het idee was namelijk om daar ‘doorzichten’ te maken zodat langsrijdende automobilisten die niet voor zich uit wilden kijken, een fraaie blik in het park was gegund. Hier heeft de ratio het dan wel eens gewonnen.

Gerard Molewijk,
Fractievoorzitter Slotervaart Leefbare Tuinstad (SLT)

Dramatische raadsvergadering over weg Rembrandtpark

Beste leden,

De weg door ons park is niet meer door de politiek in Slotervaart tegen tehouden. Door te dreigen met voltallig aftreden heeft het Dagelijks Bestuurwoensdag 13 juli voor elkaar gekregen dat de in juni aangenomen uitstel-motievan het CDA is teruggedraaid. Ook Stadig heeft achter de schermen drukuitgeoefend.

Hoewel de meerderheid van de raad de weg door het parkfeitelijk niet wil, en deze verkeerskundig gezien overbodig is, kan hij nu tochworden aangelegd.

Voor ons blijft de gang naar rechter over.

Hieronder een verslag.

Harde kritiek

Nog hoopvol gingen we afgelopen woensdag naar het raadsdebat, waar eenafgeladen tribune massaal zwaaide met de Rembrandtpark-leus "noway!" Die boodschap kwam luid en duidelijk over bij de politici.

Het eerste deel van de vergadering leek voor ons gunstig te verlopen.

Groen Links, D66 en Frits Hermans bleven hun "groene" standpunt de heleavond onwrikbaar trouw. Zij waren geweldig!

Maar CDA en, tot onze ontzetting, SLT (behalve Frans Beks), zagen weuiteindelijk omgaan.

Stadsdeelvoorzitter Henk Goettsch heeft heel zwaar zijn stempel gedrukt op devergadering. Net als op 8 juni, toen hij de raadsleden met veel vertoonwijsmaakte dat de uitstel-motie betekende dat hij de wet moest overtreden, omdathet contractbreuk naar projectontwikkelaar Proper Stok inhield. Dat bleek, naraadsvragen van Hans van der Straeten van D66, gewoon onzin te zijn.

Goettsch had hiermee echter wel een maand tijd afgedwongen om te kunnenonderhandelen met Proper Stok. Afgelopen woensdag kwam naar voren, dat hijhelemaal niet onderhandeld had! De raad kreeg alleen maar een schriftelijkereactie van Proper Stok, waarin deze een torenhoge compensatie vroeg als de weger niet kwam. Op die manier moest de raad besluiten of de kosten van hetniet-aanleggen van de weg acceptabel zouden zijn, terwijl ze geen idee haddenvan hoe hoog die kosten echt zouden worden.

Deze handelswijze kwamGoettsch op harde kritiek te staan, maar het hielp hem wel om de weg er door tekrijgen.

Volksverlakkerij

Verder zei Henk Goettsch weer dat de bouw op het Andreasterrein vertragingzou oplopen als de weg er niet kwam. Dit argument is overigens ook nooitonderbouwd.

Goettsch kreeg het vuur vooral aan de schenen gelegd toen hijmeldde dat het toekomstige viersterren-hotel op het Andreasterrein de weg in hetpark onmisbaar vindt omdat anders de gasten het hotel niet goed zouden kunnenvinden. Een bespottelijk argument, vonden diverse raadsleden.

Net als hetverhaal dat met de weg in het park de Andreaswoningen duurder kunnen wordenverkocht omdat dan de (veel hogere) grondprijzen van Oud-Zuid kunnen wordengevraagd. Normale hersenen krijgen een infarct van zo’n redenering. Die werddoor CDA-fractievoorzitter Ronald Rademaker dan ook de grond in geboord als’volksverlakkerij’.

Spoedmotie

Als klap op de vuurpijl dreigde Goettsch tenslotte met aftreden van hetvolledige Dagelijks Bestuur, als hem opgedragen zou worden de motie tot uitstelvan de weg uit te voeren. Hij brak daarmee zijn woord, want eerder hadhij gezegd zich neutraal te zullen op stellen en het besluit van de deelraad tezullen aanvaarden. Ook naar ons toe had hij dit uitdrukkelijk beloofd.

Op de achtergrond blies ook ook Wethouder Stadig van Amsterdam zijn partijtjemee. Hij was kort tevoren persoonlijk op het stadsdeelkantoor komen vertellendat hij een evt. beslissing tegen de weg zou terugdraaien. Daarbij dacht hijzeker niet aan de mogelijkheid dat de gemeenteraad een eigen wil had. Op veeldeelraadsleden maakte dit echter indruk.

D66 diende woensdag nog snel een spoedmotie in om de onderhandelingen metProper Stok over te doen. Maar de raadsmeerderheid was toen al weg: decoalitiepartijen CDA en vervolgens SLT hadden de moed verloren en bogen hethoofd.

De SLT heeft wel op de valreep nog een schadebeperking weten tebereiken. Op hun voorstel wordt het (krankzinnige) plan teruggedraaid om nogmeer bomen te kappen zodat de auto’s van de Lelylaan mooi uitzicht krijgen inhet park. Ook moet het park straks middels nieuwe bomen worden afgeschermd vande nieuwe verkeersweg.

Boos, maar op wie?

Dit zijn natuurlijk maar doekjes voor het bloeden. Wij waren na afloop netals alle parkvrienden in de zaal boos en verbijsterd.

Met name op deSLT waren we in eerste instantie heel boos. We begrepen het niet, zij zijnimmers de Groene Partij, en vooral door hun steun zijn we zover gekomen.

Nu wij meer weten over de achtergrond en de enorme druk die is uitgeoefend omde weg door te zetten, vinden wij het nog veel geweldiger dat D66, Groen-Links,Frits Hermans en het SLT-raadslid Frans Beks stand hebben gehouden. We zijn zedaar heel dankbaar voor.

Maar we zien ook waarom de CDA en SLT onder de druk bezweken zijn. Iedereenmoet hier zijn eigen oordeel over vormen.

Feit is dat de beidefractievoorzitters Ronald Rademaker en Gerard Molewijk met hart en ziel tegen deweg zijn. Ze hebben erg veel energie gestoken in het tegenhouden daarvan. Weweten dat ze er letterlijk slapeloze nachten van hebben gehad.

Zijwisten woensdag aan het begin al dat de uitstel-motie, wat zij ook deden, nooitzou worden uitgevoerd. Als zij hadden doorgezet, had het stadsdeel eerst zonderbestuur gezeten, en had het nieuwe bestuur vervolgens het besluit waarschijnlijkook niet uitgevoerd. En anders was er een grote kans dat Stadig het hadteruggedraaid.

Wij betreuren natuurlijk dat CDA en SLT uiteindelijk niet tegen de weg hebbengestemd. Maar wij vinden hen uiteindelijk niet de schuldigen.

Wie datzijn, is nu wel duidelijk.

Tot slot: hoe nu verder?

We hebben nog juridische mogelijkheden om ons tegen de komst van de weg teverzetten. Maar dat is niet de enige manier.

We willen nog even goednadenken wat nu de beste strategie is om het park te beschermen tegen verderebeschadiging.

We geven het in geen geval op!

Want een autoweg in ons park, na alles wat nu is gebeurd en aan het licht is gekomen? Tegen de zin van zoveel bewoners? Een weg die jarenlang uit de openbaarheid is gehouden, die nu ondanks manipulatiepogingen overbodig blijkt, en die dan door pure machtspolitiek met terugwerkende kracht een voldongen feit wordt?

No way!!

Weg in Rembrandtpark toch doorgedrukt

De weg in het Rembrandtpark kan toch snel worden aangelegd. De deelraad in Slotervaart, die in meerderheid fel gekant is tegen aanleg van de weg, is bezweken voor de grote druk van het stadsdeelbestuur plus druk vanuit de Centrale stad. Het stadsdeelbestuur dreigde woensdag 13 juni voltallig af te treden als de deelraad bij haar standpunt zou blijven, dat de beslissing tot aanleg van de weg op de lange baan moet worden geschoven. Ook wethouder Stadig dreigde met ingrijpen. Een motie van wantrouwen tegen het stadsdeelbestuur haalde het woensdag niet. Stadsdeelvoorzitter Henk Goettsch had al op 8 juni aangekondigd dat hij weigerde de door de raad aangenomen uitstel-motie van het CDA uit te voeren. Volgens hem betekende de motie een wetsovertreding en contractbreuk jegens projectontwikkelaar Proper Stok. Na kritische raadsvragen van Hans van der Straeten van D66 bleek dat hier geen sprake van is.

Uit verkeersonderzoek is bovendien kortgeleden gebleken dat de weg, die een inbreuk betekent op de Hoofdgroenstructuur, feitelijk overbodig is. De Amsterdamse Raad voor de Stadsontwikkeling ontraadt de aanleg en ook Milieucentrum is fel gekant tegen deze inbreuk op de Hoofdgroenstructuur.

Stadsdeelvoorzitter Goettsch kreeg woensdag, ten overstaan van een zaal vol verbolgen parkliefhebbers, zijn zin niet gratis. Argumenten over mogelijk uitstel van de bouwplannen op het aangrenzende Andreasterrein en over financiële claims door Proper Stok, stuitten bij raadsleden op veel kritiek door hun vage karakter. Ronduit lachwekkend vond men het argument dat zonder de afslag van de Lelylaan in het park, een viersterrenhotel op het Andreasterrein hooguit twee sterren zou worden omdat de gasten niet de weg zouden kunnen vinden. Ook het argument dat de weg de huizenprijs omhoog drijft, omdat Proper Stok deze zou kunnen verkopen voor de veel hogere Oud-Zuidgrondprijzen, werd weggehoond. "Volksverlakkerij, waaraan het stadsdeel niet mag meewerken", aldus CDA-fractievoorzitter Ronald Rademaker. Fractievoorzitter Gerard Molewijk van Slotervaart Leefbare Tuinstad (SLT) wees ook op de bedenkelijke gang van zaken rond het recente verkeersonderzoek, waarin de conclusies lijken te zijn gemanipuleerd.

Echter de dreiging van een bestuurscrisis en een coalitiebreuk, voor een beslissing "die door Duco Stadig toch zou worden teruggedraaid", deed de coalitiepartners CDA en SLT het hoofd buigen. Dit ondanks krachtig verzet van Groen-Links, D66, en de fractie-Hermans. Ook het SLT-lid Frans Beks stemde principieel tegen de weg. SLT-voorzitter Gerard Molewijk wist met een spoedmotie nog wel een plan voor extra bomenkap in het Rembrandtpark terug te draaien.

De Vereniging Vrienden van het Rembrandtpark (VVR) noemt de ontwikkeling "een klap voor de geloofwaardigheid van de stadspolitiek. De weg in het park is langzamerhand een symbool van ambtelijke desinformatie geworden. In de volksmond zal hij bekend blijven als de Weg van de Leugens en Misleiding".

De VVR zal de zaak mogelijk bij de rechter brengen.

Gedicht: Het besluit

Het besluitEen weg, een weg.Een weg dwars door ons groen.Hoe kunnen ze dat doen?Dat nooit! Hoor je wat ik zeg?Die bomen in weer en windgevormd. Dat scherm langs die laan.Hoe bedenken ze ‘t , waar halen ze ’t vandaan?Omdat een bouwer daarbij garen spint?Oh deelraad, hoe liet je je ringelorendoor manipulatief gedragvanuit burelen met gezag.Door dreigementen gaat nu al dat moois verloren.Want schermen met vage zakenals onbekende claims en verlies van tijd.Zij bepalen nu ’t stadsdeelbeleid.En verdwijnt wat geen mens kan maken.M’n hart doet pijn en weent.Verloren gaat een geliefde plek van rust,waar menig mensenpaar elkaar heeft gekust.Omdat een bestuur zich voor machtspelletjes leent.Teun van Dijk		15-7-2005

Finaal parkdebat op 13 juli in Slotervaart

Winnen weer de geld- en bouwbelangen? Of wint ons park, en de democratie?

Aan alle parkvrienden,

Tijdens de strijd tegen de vernietigende ingrepen in het Rembrandtpark, hebben wij jullie afgelopen jaar veertien keer gevraagd om ons park te komen steunen, in de deelraads- en commissievergaderingen, op hoorzittingen en andere belangrijke momenten.

Veertien keer zijn jullie in grote getale naar de publieke tribune gekomen. Jullie hebben met zijn allen de politiek volstrekt duidelijk gemaakt wat jullie vonden van de plannen van Slotervaart om in ons park een autoweg aan te leggen ten gunste van de Andreas-nieuwbouw.

Elke keer bleek het wéér niet de laatste keer. Maar we kwamen vooruit, stapje voor stapje. En op 8 juni was het zover. De deelraad nam een motie aan om het besluit over de weg langdurig uit te stellen. Omdat die niet nodig blijkt, zelfs verkeersproblemen zal veroorzaken. En omdat het een onaanvaardbare ingreep op de Hoofdgroenstructuur is, waar behalve tienduizenden bewoners ook de Raad voor de Stadsontwikkeling en het Milieucentrum tegen zijn.

Het blijkt dat die weg er is doorgedrukt, door systematische desinformatie en misleiding, van bewoners, gemeenteraad én deelraad.

Bij verschijning van het recente verkeersrapport werd het nog gekker. Onderzoeksresultaten die tegen de weg pleitten werden weggelaten, en conclusies waarschijnlijk gemanipuleerd. De deelraad trapte hier niet in.

Ondanks alles wordt nu opnieuw getracht de weg door te drukken. Deze keer dreigt stadsdeelvoorzitter Henk Goettsch met het contract met projectontwikkelaar Proper Stok, dat dat al vorig jaar werd afgesloten ondanks dat de inspraak nog steeds niet is afgelopen!

Er wordt gezegd dat Proper Stok met torenhoge schadeclaims zal komen. De partijen die tegen de weg zijn – SLT, CDA, Groen Links, D66 en onafhankelijk raadslid Frits Hermans – onder zware druk gezet. Met dreigementen die nooit meer te controleren zijn want het overleg tussen stadsdeelbestuur en Proper Stok vindt plaats achter gesloten deuren.

Op 13 juli komt de vuurproef. Dan zal Henk Goettsch trachten de deelraad omver te krijgen met de ‘onderhandelingsresultaten’, die eigenlijk dreigementen zijn. En dan zal de deelraad haar rug opnieuw recht moeten houden.

Wij willen hen helpen dat te doen. Want als dit niet goed gaat, verliest ons park. Maar dan verliezen ook wij, en alle Amsterdammers. Maar vooral verliest dan de democratie. En ook het laatste restje geloofwaardigheid van het politiek bestuur zal verdwijnen. Want om na alles wat is gebeurd deze weg nog te willen doorzetten, zou simpelweg absurd zijn.

Wij vragen jullie in deze eindstrijd jullie steun te geven, door allemaal te komen. Liefst met vrienden en kennissen.

Kom naar de tribune van stadsdeel Slotervaart op 13 juli, om 19.30 uur.
Plaats: Pieter Calandlaan 1 (bij Station Lelylaan)

Hopelijk tot dan!
De Vrienden van het Rembrandtpark

Jan Tooropstraat 6, 1062 BM Amsterdam
Tel. 020-4120678 of 06-12649604.