Open brief aan de PvdA Slotervaart

Open brief aan de PvdA Slotervaart

Rembrandtpark-requiem

Op maandag 16 oktober heeft het stadsdeelbestuur van Slotervaart beslist tot aanleg van de fel omstreden verkeersweg in het Rembrandtpark. Mét instemming van GroenLinks portefeuillehouder Tino Pattipilohy, dezelfde die dit voorjaar bij wijze van protestactie nog sneeuwklokjes en bomen plantte op de plek van de weg. Deze beslissing markeert ons inziens het vroegtijdig failliet van de bestuurlijke samenwerking van PvdA en GroenLinks in Slotervaart. De groen-rode coalitie is een doodgeboren kind.

Wat is er gebeurd?

PvdA-portefeuillehouder Ineke Ketelaar heeft tijdens de coalitieonderhandelingen in april het enige onoverbrugbare geschilpunt met GroenLinks, de omstreden verkeersweg in het Rembrandtpark, gelijmd met creatieve oplossingen. Het besluit ging in de ijskast en zou daar pas over jaren weer uitkomen. Eerst zouden de toekomstige Andreasbewoners hun mening nog mogen geven, en er zou opnieuw worden gesproken met de projectontwikkelaar en de Centrale Stad. Eigenlijk zat iedereen op één lijn, betoogde portefeuillehouder-in-spé Tino Pattipilohy tijdens de voorlegging van het programaccoord in april enthousiast aan zijn partij. ‘Het hele stadsdeelbestuur is tegen de weg. De vraag is niet óf we gaan proberen om die tegen te houden, maar hóe!’ Dat klonk zijn partijgenoten als muziek in de oren en GroenLinks ging vol vertrouwen ‘een goed huwelijk’ aan met de PvdA.

Foutje.

Na het aantreden van het nieuwe bestuur, met de PvdA in de absolute meerderheid, bleken de zoete broodjes uit de keuken van Ketelaar heel snel bedorven. Eerst schokte de PvdA-portefeuillehouder haar kersverse coalitiepartner door onverwachts op eigen houtje te besluiten tot aanleg van de ‘tijdelijke’ bouwweg in het park. GroenLinks – dat in februari nog een motie indiende tegen de bouwweg – moest het besluit in de krant lezen. Hun niet-assertieve portefeuillehouder, vol ontzag voor de sociaal-democratische partijtijgerin, had niet eens door dat dit besluit mede uit zijn naam was genomen, en het duurde een hele tijd voor hij dat begreep. Ineke Ketelaar bleek hem simpelweg te hebben omzeild door het besluit formeel af te schuiven op de afdeling Bouw- en Woningtoezicht.

Eind september was het opnieuw raak: als donderslag bij heldere hemel kondigde Ketelaar aan dat ze per direct het besluit tot aanleg van de permanente verkeersweg in het park zou nemen. De PvdA Slotervaart had, ondanks de toenemende hoeveelheid misstanden die in de besluitvorming aan het licht kwamen, altijd als een stoomwals afgekoerst op deze weg – die bewezen overbodig is en bovendien nog meer bomen zal kosten dan de 240 die nu al in het park zijn gekapt. Over de Andreasbewoners werd opeens niet meer gesproken, en van het beweerde overleg met de projectontwikkelaar getuigde alleen een dreigbriefje. Zelfs de uitgestoken hand van de Centrale Stad werd aanvankelijk door Ineke Ketelaar afgewezen. Zij bleek de procedure voor de verkeersweg al een maand eerder achter de rug van Groen-Links om in gang te hebben gezet. Coalitieaccoord of niet, die weg was nooit anders geweest dan een voldongen feit.

Dit werd GroenLinks te gortig. Ketelaar kreeg een motie van wantrouwen in het vooruitzicht. Dat had effect, er was heel stil een buiten de pers gehouden coalitiecrisis. Maar na twee weken uitstel, vele besprekingen en verwikkelingen, en bezielde pogingen tot oplossing vanuit de centrale stad, is er niets bereikt.

Nog steeds is nooit concreet onderzocht wat Proper Stok nu eigenlijk kan claimen als de weg niet doorgaat. De door henzelf geopperde mogelijkheid tot vergoeding in de vorm van extra huizenbouw, is nooit bekeken. En het belangrijkste: er ligt een contract met Proper Stok waarop Ketelaar zich beroept in haar haast om de weg aan te leggen maar niemand heeft dat ooit mogen zien. Ook haar coalitiepartner niet. Wat staat er in dat contract, dat Ketelaars belangen zo kan schaden?

Misschien moet je haar maar op haar blauwe ogen geloven. Dezelfde dame die in juni vorig jaar in de stadsdeelraad tierend en donderend als enige probeerde af te dekken wat voor alle raadsleden duidelijk was: dat de conclusies van het onderzoek naar de verkeersweg waren vervalst. De constatering van de Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer dat de weg in het park onnodig was, mocht van Ineke Ketelaar het daglicht niet zien. De VVR heeft inmiddels stappen ondernomen om deze onderzoeksfraude te laten ophelderen.

Maar GroenLinks Slotervaart is nu gezwicht. Al is de verkeersweg nog zo overbodig, en blijven de vraagtekens levensgroot, ook de fractie ziet er geen gat meer in. Zij voelen zich klemgezet en machteloos tegenover hun grote coalitiegenoot, die hen zonder plichtplegingen blijkt te hebben bedonderd.

Zo wordt die weg vanzelf een voldongen feit. Aanstaand voorjaar gaat er als sausje nog een stadsdeelraadbesluit overheen, homemade in Ketelaars keuken. Dat is de macht van een absolute PvdA-meerderheid. Wát nou coalitieafspraken nakomen, wát nou samen oplossen, als je je wil ook gewoon kunt doordrukken. Tegen dergelijk politiek geweld en onwil kan geen fatsoenlijk deelraadslid of burger op. Die moeten dat ook niet willen.

Zo gaat ondanks alle goede bedoelingen en inzet, na twee jaar strijd GroenLinks Slotervaart nu op haar belangrijkste speerpunt plat, als gevolg van de almacht en de ongeverifieerde argumenten van Ineke Ketelaar. Die nooit portefeuillehouder had mogen worden. Simpelweg omdat dit stadsdeel al problemen genoeg heeft.

En een huwelijk als dit is dodelijk.

GroenLinks kan maar één ding doen: scheiden.

Vereniging Vrienden van het Rembrandtpark

No comments yet.

Leave a comment