Inspreektekst VVR Raadscie. 1 d.d. 8-2-2006

 

Inspreektekst VVR Raadscommissie-Stricker, 8 februari 2006

Een bouwweg in het Rembrandtpark. Waar hebben we het over?

Bijna een jaar geleden zijn in het Rembrandtpark tweehonderd volgroeide bomen gekapt voor de aanleg van de verkeersweg. Op de dag dat duidelijk werd dat de deelraad de weg misschien niet meer wilde, is de kap-planning omgedraaid: in plaats van op het Andreasterrein, begon men in het park te kappen, waardoor de raad net te laat was om de bomen te redden. Die verkeersweg ligt er nog steeds niet en zal hopelijk ook nooit komen. Maar als dit niet was gebeurd, deze voorbarige, doelbewuste kaalslag, zouden we hier vandaag niet zitten met een nieuw hoofdstuk in het Pijndossier-Rembrandtpark. Dan had niemand het in zijn hoofd gehaald om een weg voor zwaar bouwverkeer aan te leggen door het allermooiste stukje groen in Amsterdam.

Destijds, toen de beleidsmakers nog dachten dat de verkeersweg er gewoon kwam (misgelopen inspraak of niet), toen leek die bouwweg technisch gezien wel logisch. Als je dan toch een baanlichaam ging aanleggen, was je gek als je daar niet meteen ook je bouwverkeer over liet rijden. Dan klinkt meteen de grond beter in. En, het bouwverkeer hoeft op deze manier geen woonwijken te belasten. Dat laatste kunnen we ook nog lezen in het jongste nummer van het promoblad Lelylaan: een mooi sociaal motief!

Alleen klopt er niets van, zoals nu wel iedereen weet. Het bouwverkeer komt eenvoudigweg niet door woonwijken. Maar een bouwweg door het park levert wél gevaar op voor fietsende kleine kinderen van de Montessorischool aan de Nachtwachtlaan.

Ook alle andere argumentaties die tot nu toe zijn gepresenteerd, blijken bepaald gammel. Het verhaal dat het bouwverkeer moeilijke driekwartrotondes zou moeten nemen, wordt met één blik op de stratenkaart ontkracht. En van overbelasting op de ‘Oren’ is volgens verkeerstellingen van de TU Delft geen sprake. Het bouwverkeer kan gewoon via al die bestaande routes. Voor de bouwweg in het park bestaat geen enkel serieus argument.

Maar andere feiten zijn wél onweerlegbaar. De bouwweg door het Rembrandtpark brengt de komende vijf jaar extra overlast, stank en roetuitstoot. Dat is op de duur schadelijk voor de natuur. Het verkeerslawaai aan deze ‘dode zijde’ zal de zangvogels verjagen. Er wordt nog meer groene ruimte geoffferd. En voor bewoners en parkliefhebbers is dit een langdurige verdere aantasting van de rust en de schoonheid van dit al zo beschadigde stukje park. De redenering ‘de schade is al aangericht, die bouwweg maakt nu ook niets meer uit’, gaat niet op.

Vanavond zullen vast weer nieuwe argumenten op tafel komen waarom die bouwweg per se noodzakelijk is. Maar in werkelijkheid gaat het om iets anders. De bouwweg is bedoeld om de definitieve verkeersweg dichterbij te brengen. Er wordt een sluipende stap-voor-stap-tactiek gehanteerd, om die weg er alsnog te krijgen. De tactiek wordt helemaal duidelijk nu aan het licht is gekomen dat onder het mom van de tijdelijke bouwweg, ook al het complete baanlichaam van de verkeersweg wordt aangelegd. Zonder dat dit in de aanvraag wordt gemeld. Na alle fouten die het stadsdeel gemaakt heeft, is deze stiekeme truc kennelijk de enige manier waarop men hoopt die weg erdoor te drukken. Anders zijn ónze kansen in de rechtszaak die wij in de toekomst opnieuw daartegen zullen aanspannen, veel te groot.

We zijn dus terug bij af: de verkeersweg, waar de bouwweg een afgeleide van is. Die verkeersweg zelf is ook niet nodig. De meerderheid in de raad is ertegen – net als belangrijke stedelijke adviesorganen – en er ligt een nog steeds motie tegen. Ook bij de verkeersweg is de besluitvorming stelselmatig gebaseerd op onjuiste informatie, en bovendien op manipulaties zoals fraude met de onderzoeksconclusies. Toch heeft Dagelijks Bestuur de weg er in juli door weten te drukken, door te dreigen met aftreden. Toen was een van de belangrijkste argumenten, dat de afslag nodig was voor een zakenhotel waarvan de cliëntèle vanaf Schiphol snel per auto het hotel moest kunnen bereiken.

We willen u een paar zinnen voorlezen uit de Ruimtelijke Onderbouwing van het Andreas Ensemble van afgelopen december (p. 8):

‘Bij het bepalen van het aantal parkeerplaatsen voor het hotel is gebleken dat zowel bij de initiatiefnemer als bij het stadsdeel ervan wordt uitgegaan dat de meeste gasten met collectief of openbaar vervoer naar het hotel zullen komen. Het hotel richt zich vooral op toeristen. Toeristen komen in de regel niet met eigen vervoer naar Amsterdam. Het stadsdeel wil de verkeersaantrekkende werking van het hotel beperken omwille van het milieu en de mogelijke overlast.’ In totaal zullen voor personeel en gasten ca. 90 parkeerplaatsen beschikbaar zijn.

Dit is dus de waarheid achter de argumenten waarmee op 13 juli de raad deze weg door de strot is geduwd. Zo gaat dat, in Slotervaart.

We willen jullie iets voorleggen. Nu gaat het om bomen en om een park, waarvoor wij de waarheid omhoog hebben gehaald. Maar het had ook om woningen kunnen gaan en om grootschalige sloop. Dat is nóg ingrijpender voor bewoners. Wat daar allemaal mis is gegaan, is nooit echt naar boven gehaald, al waren er de nodige vege tekenen.

Leden van de stadsdeelraad en Dagelijks Bestuur, jullie dragen een verantwoordelijkheid. Niet alleen om besluiten te nemen, waar je voor of tegen kunt zijn, die je wel of geen grote inbreuk voor bewoners vindt. Jullie zijn ook verantwoordelijk voor de deugdelijkheid van de politieke besluitvorming. Wil je als stadsdeel niet moreel afglijden, dan moet je daar aandacht aan besteden. Wanneer besluiten worden gebaseerd op onware feiten en valse argumenten, wanneer de deelraad onjuist en onvolledig wordt voorgelicht – zoals nu ook weer over de afloop van ons kort geding -, wanneer trucs en manipulaties aan het licht komen, dan moet het politiek bestuur dat niet laten passeren, maar daartegen optreden. Dat verwachten kiezers van jullie. En ze mógen het verwachten. Als het niet gebeurt, als dit soort praktijken oogluikend wordt geaccepteerd, wordt de kloof tussen burgers en politiek echt onoverbrugbaar. Mensen verliezen elk vertrouwen in het politiek bestuur.

Slotervaart is in dit afglijdingsproces geraakt. De mensen die hier vanavond op de tribune zitten, zijn hier dan ook met moeite nog naar toe gekomen. Zij mogen niet spreken, maar ze zijn razend. Net als de vele bewoners die het niet meer opbrengen om hier nog te komen. Wat in deze zaak gebeurd is, is zo langzamerhand te gek voor woorden.

Het gaat hier om een bouwweg, om nóg meer schade, in het park. Maar tegelijk gaat het om de integriteit en de geloofwaardigheid van de politiek in Slotervaart. Als jullie na alles wat de afgelopen jaren is misgegaan, nu ook nog deze nutteloze bouwweg accepteren, gaat de zaak-Rembrandtpark voor stadsdeel Slotervaart heel erg lijken op een moreel failliet.

En dat voor ‘een weggetje’?!

Stadsdeelraad en bestuurders, aan jullie de beslissing, wat te doen.

No comments yet.

Leave a comment