Plant van de maand: fluitenkruid

Deze maand brengen we geen vogel, maar een plant onder de aandacht.

Het fluitenkruid is een witte schermbloemige plant, die we van april t/m juni veelvuldig in het park zien. De paden worden er rijkelijk mee omzoomd, een ook onder de  bomen voelt hij zich thuis.

Hij wordt 1 à anderhalve meter hoog en is tweejarig, d.w.z. dat hij in z’n tweede jaar pas bloeit.  Als je hem met rust laat zal hij zichzelf blijven uitzaaien. In het najaar zien we dan zijn mooie parapluutjes met zaadjes. In ons park komt hij elk jaar terug, omdat hij tijdens de bloei niet afgemaaid wordt. De plant heeft daardoor voldoende mogelijkheid om zaad te maken.

Om wildgroei van bomen en struiken te voorkomen moeten de bermen wel gemaaid worden. Maar om de kruiden te behouden -en daarmee de biodiversiteit in het park te stimuleren en bijen van voedsel te voorzien- wordt er speciaal maaibeleid uitgevoerd.

De bladeren van het fluitenkruid zijn geveerd, d.w.z. ze hebben allemaal miniblaadjes die één blad vormen, zoals een veer uit baardhaartjes bestaat, die samen de veer vormen. Dat geeft de plant, net als de bloem, een wat doorschijnend en teer uiterlijk.

De stengel is licht behaard en gegroefd. En hij is hol, waardoor hij zich leent om een fluitje van te maken. Eén waarmee je overigens maar één toon kan maken. Wil je weten hoe je dat doet? Op internet vond ik het volgende filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=w8cMeXYx7zE.

Er bestaat nog meer fluitenkruid, althans planten waar je fluitjes van kan snijden. Maar omdat fluitenkruid zo zacht is vergeleken met de takken van de wilg -waar je steviger fluitjes van maakt- is hij misschien favoriet geweest?

De bekende natuurbeschermer en onderwijzer uit de 19^e eeuw, Jac. P. Thijsse noemde het fluitenkruid ook wel ‘Hollands kant’, omdat de bloemetjes zo fijn zijn.

Eva de Rijk