Vogel van de maand: de groenling

De groenling behoort tot de familie van vinkachtigen. Het is een echte zaadeter, hetgeen aan de forse snavel goed te zien is; om die zaden te kraken heb je een flinke snavel nodig. Het vermalen gebeurt in de maag van de vogel. Daarom eten vogels ook kleine steentjes op, die dienen in hun maag als maalstenen om het voedsel te verkleinen. Ze zijn niet kieskeurig in hun zaadkeuze, maar als ze voorhanden zijn, lusten ze heel graag de zaden in rozenbottels. Naast zaden eten ze ook bladknoppen. Alleen in hun eerste levensdagen voeren de oudervogels hun jongen ook insecten.

Het is duidelijk dat zijn olijfkleurige verenkleed deze vogel zijn naam heeft gegeven. Daarnaast zitten er ook wat grijstinten in het verenkleed en op de vleugels zitten opvallende gele kleurvelden, evenals op het midden van de buitenste staartpennen. Die gele vlakken vallen vooral op als de vogel vliegt. Vandaar dat het mannetje in het voorjaar behalve zijn zang ook geregeld zijn vliegkunst vertoont om zo vrouwelijke aandacht te trekken. Het vrouwtje is iets minder fel getekend dan het mannetje.

Het geluid dat groenlingen voortbrengen doet denken aan vliegende-schotelspeelgoed, zoals kinderen dat vroeger dan met een trekkoord op gang brachten, waardoor ook  geluid ontstond. De zang lijkt dan ook in niets op die van zijn familielid de vink en kent twee delen: een kanarie-achtig rollende toon, vaak gevolgd door een nasaal en gerekt ‘djèèèèèè…’

Onze groenling is een standvogel, die in de winterperiode groepjes vormt en wat rondzwerft. Uit Noordoost-Europa komen veel groenlingen in de herfst naar ons land.

Ze houden vooral van halfopen landschappen, dus het park past prima in dat plaatje. Ze broeden graag in groenblijvende bomen en struiken, waarin hun verenkleed als een prima camouflagepak functioneert.

In het park is het een schaarse broedvogel. De grootste kans er één te treffen is rond de schooltuintjes en in de nabijheid van het schildpaddeneiland en de hangbrug.

Teun van Dijk